ΨΗΦΙΣΜΑ ΑΡΠΑ ΠΟΥ ΥΙΟΘΕΤΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΣΤΙΣ 4 ΜΑΡΤΙΟΥ

Αναλογιζόμενοι τις συνθήκες στις οποίες ζει και εργάζεται το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας μετά από αρκετά χρόνια μέσα στην οικονομική κρίση, αντιλαμβανόμαστε πως τα περισσότερα εργασιακά δικαιώματα έχουν καταστρατηγηθεί, οι περισσότερες κοινωνικές δομές υπολειτουργούν, ενώ κοινωνικά αγαθά ιδιωτικοποιούνται και δημόσια περιούσια ξεπουλιέται. Η νέα λοιπόν πραγματικότητα για έναν ήδη φτωχοποιημένο λαό περιλαμβάνει ακόμα και τον πλειστηριασμό πρώτης κατοικίας ενώ ελπίδα επιβίωσης πλέον αποτελούν τα πενιχρά επιδόματα και τα κοινωνικά μερίσματα. Σε αυτό το τοπίο λοιπόν καλούμαστε σαν κτηνιατρικός κλάδος και σαν κομμάτι των εργαζομένων να προγραμματίσουμε τη δράση του Πανελλήνιου Κτηνιατρικού Συλλόγου για την επόμενη διετία.

Για να είμαστε σε θέση όμως να προγραμματίσουμε για τα επόμενα δύο χρόνια θα πρέπει πρωτίστως να αναλογιστούμε την τωρινή κατάσταση του ΠΚΣ. Μια κατάσταση που χαρακτηρίζεται από τη μειωμένη συμμετοχή των συναδέλφων σε όλες τις διαδικασίες, η οποία μεθοδεύεται από την πλειοψηφία της ΔΕ, με την απαξίωση αποφάσεων προηγούμενων συνελεύσεων, με τη διεξαγωγή εκλογών διαμάχης κομματικών και συντεχνιακών μηχανισμών και όχι ανοιχτού διαλόγου και αντιπαράθεσης θέσεων. Έτσι λοιπόν καταλήγει ο ΠΚΣ να είναι ένα όργανο που είναι δύσκολο ακόμα και τα ίδια του τα μέλη να αναγνωρίσουν τη χρησιμότητα του και επιπλέον δεν επιτελεί τον κοινωνικό και πολιτικό ρόλο που του αντιστοιχεί.

Για να γίνει μια αρχή έτσι ώστε αυτή η διετία να μην εξελιχθεί όπως η προηγούμενη , καλούμαστε να επιλέξουμε και να υλοποιήσουμε ένα πρόγραμμα δράσης στο όποιο οφείλουν να περιγράφονται βήματα για την επίλυση προβλημάτων του συνόλου των εργαζόμενων κτηνιάτρων, για την ανασυγκρότηση του κτηνοτροφικού τομέα και τη διασφάλιση της δημόσιας υγείας αλλά και μέτρα για την ’’προστασία’’ του πιο πληττόμενου κομματιού του κλάδου δηλαδή των ανέργων, των ανασφάλιστων και αυτών που εργάζονται με τις δυσμενέστερες εργασιακές σχέσεις.

Καταρχάς, το πρόβλημα της ανεργίας και της μαύρης εργασίας στον κλάδο μας οφείλει να αναδειχθεί και να αποτελέσει πρώτιστο μέλημα του ΠΚΣ, με πρώτη ενέργεια την υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας και τη συγκρότηση μητρώου εργοδοτών κτηνιάτρων. Μπορεί η Συλλογική Σύμβαση Εργασίας να έχει καταργηθεί τυπικά, όμως (και μέχρι να υπογραφεί η νέα ΣΣΕ) αποτελεί μια καλή βάση πάνω στην οποία μπορούν να υπογράφονται οι ατομικές συμβάσεις που οφείλουν να υπάρχουν. Θα πρέπει να γίνει κατανοητό από όλους τους εργοδότες-κτηνιάτρους ότι το ‘’μπλοκάκι’’ μπορεί μεν να εξασφαλίζει τον εργοδότη, αλλά είναι μια ζημιογόνα μορφή ασφάλισης για τους εργαζόμενους. Καμία κτηνιατρική πράξη δεν είναι αποδεκτό να πραγματοποιείται εάν δεν περιγράφεται σε κάποια σύμβαση. Με αυτόν τον τρόπο διασφαλίζεται η εργασία, η αμοιβή της και η αξιοπρέπεια του εργαζόμενου κτηνιάτρου αλλά μπαίνει και ένα φρένο στον άκρατο ανταγωνισμό μεταξύ των εργοδοτών που καλύπτουν πλήρως τους εργαζόμενους και αυτών που τους έχουν πλήρως ακάλυπτους. Τέλος για τους συναδέλφους που παραμένουν στην ανεργία να αναζητήσουμε τρόπους διεκδίκησης για παροχή επιδόματος ανεργίας για κάθε συνάδελφο χωρίς δουλειά, χωρίς όρους και προϋποθέσεις και για όλο το διάστημα της ανεργίας του.

Για το κομμάτι των ελεύθερων επαγγελματιών η διαρκώς επιδεινούμενη οικονομική κατάσταση της ελληνικής κοινωνίας ήταν και παραμένει η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετωπίζουν τα κτηνιατρεία σήμερα. Βλέπουμε τη δουλειά μας είτε να παραμένει στα ίδια επίπεδα φόρτου, είτε να αυξάνεται κιόλας, χωρίς αυτό να μεταφράζεται σε αντίστοιχες απολαβές για το κτηνιατρείο. Η φορολογία είτε με την αύξηση του ΦΠΑ είτε με το φόρο εισοδήματος και τις ασφαλιστικές εισφορές, διεκδικούν διαρκώς μεγαλύτερο κομμάτι από τα έσοδα των κτηνιατρείων και μας καθιστούν εγκλωβισμένους σε έναν αγώνα δρόμου για την κάλυψη των οικονομικών υποχρεώσεων. Αίτημα λοιπόν του ΠΚΣ θα πρέπει να είναι η μείωση του ΦΠΑ στις παροχές κτηνιατρικών υπηρεσιών αλλά επειδή η επιβίωση μας εξαρτάται και από το βιοτικό επίπεδο συνολικά της εργαζόμενης πλειοψηφίας, ο ΠΚΣ οφείλει να συμμετέχει ενεργά σε όλες τις εργατικές κινητοποιήσεις του επόμενου διαστήματος.

Πρέπει επίσης να αλλάξει ο νόμος για τα κτηνιατρεία.41 χρόνια χωρίς κτηνιατρεία παραγωγικών θα έπρεπε να πείσουν τους κρατούντες ότι κάτι λάθος θεσμοθέτησαν και η κτηνιατρική δεν μπορεί να γίνεται ούτε πλανόδια ούτε από γραφεία παραγωγικών (ας μη μιλήσουμε για τα κτηνιατρικά εργαστήρια που απλά δε περιγράφονται πουθενά

Ένα άλλο ζήτημα που βαθμιαία όλο και περισσότερο δυσχεράνει την καθημερινότητα μας, είναι αυτό της αντιμετώπισης υπερβολικών και πολλές φορές αναίτιων αντιδράσεων από πελάτες που επιλέγουν είτε την νομική οδό είτε το δημόσιο διασυρμό συναδέλφων. Με την μέχρι τώρα στάση του Συλλόγου απέναντι στο ζήτημα δεν παρέχεται ουσιαστική υποστήριξη των εκάστοτε συναδέλφων. Είναι απαραίτητο λοιπόν στο σήμερα να υπάρχει νομική υποστήριξη όλων των συναδέλφων ΠΚΣ σε συνεργασία με νομικό σύμβουλο και να επανέλθει η ασφάλιση αστικής ευθύνης στις υποχρεώσεις του Συλλόγου προς τα μέλη του. Ιδιαίτερο βάρος θα πρέπει να δοθεί στην υπόθεση ψευδούς καταμήνυσης μελών του πειθαρχικού συμβουλίου που μηνύθηκαν επειδή δεν καταδίκασαν συνάδελφο.

Η διαχείριση των αδέσποτων ζώων είναι ένα πρόβλημα που ενώ απασχολεί κάθε κτηνίατρο που ασχολείται με τα ζώα συντροφιάς δεν υπάρχει από πλευράς του ΠΚΣ συγκροτημένη πρόταση που να αποτελεί πραγματική προσέγγιση στο θέμα και να περιλαμβάνει τόσο την κατάλληλη διαχείριση των ζώων αυτών αλλά και την αξιοπρεπή εργασία των συναδέλφων. Ο ΠΚΣ πρέπει να πάρει θέση όχι αποδεχόμενος σαν μονόδρομο τον εξαναγκασμό των συναδέλφων σε ‘’εθελοντική’’ εργασία αλλά την άσκηση πίεσης προς το κράτος να αναλάβει τις ευθύνες του. Να συγκροτηθεί πρόγραμμα διαχείρισης αδέσποτων ανά δήμο , με πυλώνες την ευζωία και την μείωση του πληθυσμού μέσω των στειρώσεων, ενημέρωσης του κοινού και προώθησης των υιοθεσιών αλλά και ελέγχου και τιμωρίας των εγκαταλείψεων και των παραβάσεων του νόμου. Να διεκδικηθούν κονδύλια αντίστοιχα του μεγέθους και του προβλήματος του κάθε δήμου, ώστε να υπάρξουν κατάλληλοι χώροι για καταφύγια αλλά και για την πληρωμή των κτηνιάτρων. Να σταματήσουν οι αναθέσεις των προγραμμάτων στους εργολάβους και να μοιραστούν τα προγράμματα στο σύνολο των κτηνιάτρων κάθε Δήμου. Εδώ ας μην ξεχνάμε ότι η διαχείριση των αδέσποτων ζώων είναι ένα ζήτημα δημόσιου χαρακτήρα και θα πρέπει να είναι σαφές ότι το κράτος οφείλει με βάση κεντρικό σχεδιασμό να το αντιμετωπίσει στο σύνολο του και ο ρόλος των φιλοζωικών σωματείων θα πρέπει να είναι μόνο επικουρικός.

Ένα ακόμα κρίσιμο ζήτημα είναι αυτό του κτηνιατρικού φαρμάκου. Σε ό,τι αφορά τα παραγωγικά ζώα, το βασικότερο πρόβλημα είναι ότι ένα μεγάλο μέρος των φαρμάκων διακινείται παράνομα. Η κατάσταση αυτή είναι πρώτα απ’ όλα επικίνδυνη για τη δημόσια υγεία. Επιπλέον αποτελεί μια τεράστια απώλεια εισοδήματος για τους κτηνιάτρους. Αλλά και σε ότι αφορά τα φάρμακα των ζώων συντροφιάς η κατάσταση δεν είναι καλύτερη. Βασικό αίτημα του Συλλόγου θα πρέπει να είναι η διατίμηση του φαρμάκου, η οποία αν γίνει με τα σωστά κριτήρια μπορεί να διευκολύνει τη χορήγηση των κατάλληλων φαρμάκων, να μειώσει τον αθέμιτο ανταγωνισμό αλλά και να ρίξει το κόστος παραγωγής των κτηνιατρικών προϊόντων, καθώς και η δυνατότητα επιστροφής φαρμάκων που πρόκειται να λήξουν. Επιπλέον πρέπει να αρχίσει η κουβέντα για το σχηματισμό ενός προμηθευτικού συνεταιρισμού - φαρμακαποθήκης, κάτι το οποίο θα μετέτρεπε αυτομάτως την τιμή των φαρμάκων σε συλλογική και άρα θα έδινε και το πλεονέκτημα σε ότι αφορά τη διαπραγμάτευσή της. Όλα τα παραπάνω ενισχύονται κι από την επέκταση του μητρώου συνταγών στα ζώα συντροφιάς, απαραίτητου παράγοντα για τον έλεγχο κίνησης φαρμάκων.

Συνεχίζοντας, σχετικά με την κτηνοτροφική παραγωγή αντιλαμβανόμαστε πως μετά από τη συνεχή πτωτική κατάσταση τα τελευταία χρόνια θα φτάσει στη διάλυση των μικρομεσαίων μονάδων και στη συγκεντρωποίησή της σε λίγους με ό,τι συνέπειες έχει αυτό στον κόσμο της κτηνοτροφίας αλλά και στην ίδια την παραγωγή. Ως κτηνιατρικός σύλλογος έχουμε ευθύνη να παρέμβουμε ενάντια σε αυτή τη διάλυση, με προτάσεις για την παραγωγική ανασυγκρότηση του τόπου καθώς και με τη διεξαγωγή ημερίδων σχετικά με τον πρωτογενή τομέα και την εξόντωση του. Κι εδώ είναι που ξεκινάει η κουβέντα για το ρόλο του κτηνιάτρου στην παραγωγή, την προάσπιση της Δημόσιας Υγείας και το κατά πόσο η Πολιτεία έχει έναν οργανωμένο ρόλο σε αυτή τη διαδικασία ή απλώς “νίπτει τας χείρας της” και αφήνει τον ιδιώτη κτηνίατρο να βγάλει το φίδι από την τρύπα. Εκεί ακριβώς είναι που προκύπτουν οι ενστάσεις για τον “κτηνίατρο εκτροφής”, ένα θεσμό που όχι μόνο αντικαθιστά μισθωτές θέσεις εργασίας με “δουλειά με το κομμάτι”, αλλά μετατρέπει τη συλλογική ευθύνη του κράτους για την αντιμετώπιση των ζωοανθρωπονόσων σε ατομική ευθύνη του ιδιώτη κτηνιάτρου. Είναι λάθος να υποστηρίζουμε θεσμούς σαν τον κτηνίατρο εκτροφής με τη λογική ότι θα αυξηθεί η δουλειά των ιδιωτών κτηνιάτρων αφού μακροπρόθεσμα κάνει κακό στην ίδια κτηνοτροφική παραγωγή, μειώνει τις θέσεις εργασίας των κτηνιάτρων στο Δημόσιο και αποπροσανατολίζει από το πραγματικό αίτημα της υποχρέωσης των κτηνοτροφικών μονάδων ανάλογα με τη δυναμική τους να παρακολουθούνται από ιδιώτες κτηνιάτρους.

Η απάντηση σε αυτό δεν μπορεί παρά να είναι άμεση πρόσληψη στο δημόσιο μόνιμων κτηνιάτρων, που θα αμείβονται και θα ασφαλίζονται αξιοπρεπώς, για τη στήριξη της κτηνοτροφικής παραγωγής. Είναι καιρός να αρθούν τα στεγανά, να ξεκινήσει συνεργασία των συνδικαλιστικών φορέων του κλάδου (ΠΚΣ και ΠΕΚΔΥ) που από κοινού θα υπερασπίζονται τόσο τη Δημόσια Υγεία, όσο ένα ικανοποιητικό βιοτικό επίπεδο δημόσιου και ιδιώτη κτηνιάτρου.

Αναφορικά δε με το αντικείμενο της υγιεινής και ασφάλειας των τροφίμων ο Σύλλογος δε θα πρέπει για άλλη μια φορά να μείνει με σταυρωμένα τα χέρια. Η υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας και σε αυτό το αντικείμενο, η σθεναρή διεκδίκηση της εφαρμογής του ΠΔ 344/2000 και συγκεκριμένα του άρθρου 13 για την υποχρεωτική απασχόληση των κτηνιάτρων σε επιχειρήσεις επεξεργασίας τροφίμων ζωικής προέλευσης, σε χώρους μαζικής εστίασης, σε σφαγειοτεχνικές εγκαταστάσεις, σε αλυσίδες μεγάλων καταστημάτων πώλησης προϊόντων ζωικής προέλευσης κτλ. θα πρέπει να αποτελέσει προμετωπίδα του ΠΚΣ. Εάν θέλουμε νέες θέσεις εργασίας, αυτές μπορούν να προκύψουν μόνο εάν προσπαθήσουμε να μεγαλώσουμε την πίτα, από την οποία τρώμε και όχι να προσπαθούμε συνεχώς να την κόβουμε πιο μικρά κομμάτια και να αποκλείουμε κόσμο από αυτήν.

Τελευταίο αλλά ίσως και σημαντικότερο για το μέλλον του καθενός μας είναι το ζήτημα της ασφάλισης. Η πολιτική κυβέρνησης και ΕΕ, το νέο νομοσχέδιο και ο ανταποδοτικός χαρακτήρας των συντάξεων που προωθούν έρχονται να διαλύσουν τον κοινωνικό χαρακτήρα της ασφάλισης. Ζητάμε την άμεση απόσυρση του απαράδεκτου νομού καθώς και την αποκατάσταση του δημόσιου, καθολικού κι αναδιανεμητικού χαρακτήρα της κοινωνικής ασφάλισης. Άμεση διεκδίκηση των χαμένων αποθεματικών των ταμείων και συμπόρευση με τους υπόλοιπους κλάδους που κινούνται στην ίδια κατεύθυνση.