ΤΕΛΙΚΑ ΠΟΙΟΝ ΕΥΝΟΕΙ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΑ ΖΩΑ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑΣ;

Για να κατανοήσει κάποιος το πρόβλημα των αδέσποτων στην Ελλάδα, θα πρέπει πρώτα να αναγνωρίσει τις εξής παραμέτρους: 

1.Η συμπεριφορά απέναντι στα ζώα συντροφιάς είναι άμεσα συνυφασμένη με την παιδεία του πληθυσμού  

2.Η ενημέρωση και η εκπαίδευση των πολιτών οδηγεί σε πλήρη αναγνώριση των υποχρεώσεών τους που απορρέουν από την κηδεμονία ζώων συντροφιάς

3.Η Πολιτεία φέρει την αποκλειστική ευθύνη διαχείρισης και αντιμετώπισης  του ζητήματος των αδέσποτων ζώων.

 Με βάση τα παραπάνω, το νομοσχέδιο που έχει ήδη τεθεί προς διαβούλευση από την κυβέρνηση της ΝΔ για τα ζώα συντροφιάς έχει ήδη αποτύχει τον στόχο του, καθώς δεν αναγνωρίζει καμία από τις παραμέτρους.

Ας δούμε, λοιπόν,πιο συγκεκριμένα τι φέρνει το νέο νομοσχέδιο

  Αρχικά, σε σχέση με την διαχείριση του πληθυσμού και της ευζωίας συνεχίζει στην ίδια νοοτροπία με το ισχύον νομικό πλαίσιο, με το αποτυχημένο μοντέλο της ανάθεσης στους ΟΤΑ, και των πενταμελών επιτροπών κάθε δήμου. Τα τελευταία χρόνια, όπου έχουν συσταθεί οι εν λόγω επιτροπές είτε υπάρχουν μόνο στα χαρτιά είτε λειτουργούν τελείως προβληματικά, με αποτέλεσμα την έλλειψη ουσιαστικής πολιτικής για τα αδέσποτα στη συντριπτική πλειονότητα των περιφερειακών δήμων της χώρας. Ταυτόχρονα, συνεχίζει στην ίδια κατεύθυνση και με την προβληματική συνταγή των αναθέσεων ή συμβάσεων έργων όσον αφορά στην παροχή κτηνιατρικών υπηρεσιών, γεγονός που οδηγεί σε μερική αντιμετώπιση του προβλήματος, μη απρόσκοπτη και συνεχή, καθώς τα προγράμματα αναθέσεων έχουν χρονικό και οικονομικό περιορισμό.                       

         Παράλληλα, το εν λόγω νομοσχέδιο δεν αντιμετωπίζει με κανένα ουσιαστικό μέτρο την αθρόα παράνομη εισαγωγή κουταβιών από τα κατ’ ευφημισμόν εκτροφεία καθαρόαιμων. Η παράνομη εισαγωγή ζώων από puppy Mills κυρίως της ανατολικής Ευρώπης,  που έρχονται σε πολύ κακή κατάσταση υγείας και με άφθονα γενετικά προβλήματα, χωρίς ουσιαστική σήμανση και κτηνιατρική εξέταση   λύνεται μόνο με συνοριακούς ελέγχους, τους οποίους πολλές φορές ζήτησαν οι κτηνίατροι αλλά ποτέ δεν εισακούστηκαν. Πόσο μάλλον όταν υπάρχουν νόμοι που διαχωρίζουν τα ζώα συντροφιάς σε μικρόσωμα και μεγαλόσωμα απαγορεύοντας στα μεγάλα τη μετακίνηση τους στα μέσα μαζικής μεταφοράς, η ανάγκη για ζώα δήθεν καθαρόαιμα που θα είναι όμως εγγυημένα μικρού μεγέθους θα είναι συνεχώς μεγάλη.

 Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα του εν λόγω νομοσχεδίου είναι ότι μετατρέπει την υιοθεσία ενός αδέσποτου ζώου σε έναν απίστευτο γραφειοκρατικό κυκεώνα με κύριους συνομιλητές τους Δήμους και τις ΜΚΟ φιλοζωικές, στερώντας τη δυνατότητα σε  μη οργανωμένους φιλόζωους να φροντίζουν αδέσποτα και να συμβάλλουν στη μείωση του αριθμού τους. Αυτό που ισχύει σήμερα είναι ότι όποιος  βρει ένα αδέσποτο και θελήσει  να το υιοθετήσει, το πηγαίνει σε έναν κτηνίατρο, διαπιστώνει την κατάσταση της υγείας του και το υιοθετεί αν θέλει, ζητώντας από τον κτηνίατρο την τοποθέτηση μιας ηλεκτρονικής ταυτότητας με τα στοιχεία του στο ζώο. Έντεκα χρόνια δηλαδή μετά την ψήφιση του ισχύοντος νόμου κανένας δεν παίρνει ένα ζώο για να αναζητήσει στο δημαρχείο μία επιτροπή που δεν λειτουργεί και να της ζητήσει την άδεια να υιοθετήσει  το ζώο που βρήκε και το οποίο τις περισσότερες φορές χρήζει άμεσης κτηνιατρικής βοήθειας. Αυτή την εξαιρετικά γραφειοκρατική πρακτική που απέτυχε στην πράξη, προσπαθεί να επιβάλει μέσα από ένα πλέγμα ποινών  και το καινούριο νομοσχέδιο.

Επίσης, αντικαθιστά ένα από τα πολυτιμότερα εργαλεία στη σχέση κτηνιάτρου και κηδεμόνα ζώου, το βιβλιάριο, με μία απίστευτα γραφειοκρατική χρονοβόρα και κοστοβόρα διαδικασία διαρκούς έκδοσης αντιτύπων του μητρώου ζώων συντροφιάς. Πρόκειται για μια διαδικασία που προϋποθέτει τη λειτουργία γραμματείας μέσα σε κάθε κτηνιατρείο και δεν μπορεί να ακολουθηθεί από τα ατομικά κτηνιατρεία. Θεωρούμε ότι θα πρέπει να διατηρηθεί το κλασσικό βιβλιάριο με μοναδικό αριθμό σήμανσης και έκδοσης από τον ΠΚΣ ως το έγγραφο υγείας του ζώου, ενώ παράλληλα να καταγράφονται ηλεκτρονικά ο εμβολιασμός, και η καταγραφή των ζωοανθρωπονόσων όπως ισχύει άλλωστε για τη λύσσα, έτσι και για την λεπτοσπείρωση, την λεισμανίωση, καθώς να καταγράφονται και οι ευθανασίες.

 Πέραν, όμως, της γραφειοκρατικοποίησης που φέρνει και της μεταφοράς αρμοδιοτήτων και διαχείρισης κονδυλίων σε ΜΚΟ και ΝΠΙΔ, το νέο νομοσχέδιο όχι απλώς δεν έχει ως βασικό του στόχο την προστασία της ευζωίας δεσποζόμενων και αδέσποτων ζώων αλλά στην πραγματικότητα μπορεί να γίνει επικίνδυνο τόσο για τη δημόσια υγεία όσο και για την υγεία των ζώων. Πιο συγκεκριμένα:

 Η κυβέρνηση μεταφέρει το μητρώο των ζώων συντροφιάς από το ΥΠΑΑΤ όπου βρίσκεται μέχρι σήμερα στο Υπουργείο Εσωτερικών στα χέρια αναρμόδιων χωρίς την παράλληλη πρόβλεψη κτηνιατρικής διεύθυνσης. Πρόκειται για μια παγκόσμια πρωτοτυπία που διασπά τον κρατικό ελεγκτικό μηχανισμό, παραβαίνει τις κατευθυντήριες οδηγίες της παγκόσμιας οργάνωσης για την υγεία των ζώων και φυσικά δεν έχει καμία πρόβλεψη κτηνιατρικού ελέγχου στις περιπτώσεις των ζωοανθρωπονόσων.

 Ενώ περιλαμβάνει μία σειρά από εξαντλητικές ποινές προς τον σωφρονισμό  των κηδεμόνων ζώων, δεν περιγράφει πουθενά ως πράξη κακοποίησης  τη χορήγηση φαρμάκων χωρίς κτηνιατρική επίβλεψη και συνταγή και την κτηνιατρική πράξη από  μη  κτηνίατρους, η οποία στοιχειοθετείται ως τέτοια μορφή κακοποίησης σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. 

 Επιπλέον, φέρνει το μέτρο της εφαρμογής της καθολικής στείρωσης ζώων, μέτρο που όπου εφαρμόστηκε  απέτυχε για τον έλεγχο του πληθυσμού των αδέσποτων. Το μέτρο αυτό με τον τρόπο που προβλέπεται δεν μπορεί να δικαιολογηθεί ως μέσο για τον περιορισμό του αριθμού των αδέσποτων μιας και αφορά το σύνολο των δεσποζόμενων ζώων συντροφιάς. Επίσης, επιβάλλει ως υποχρεωτική μια κτηνιατρική επέμβαση, πράξη η οποία θα έπρεπε να έχει τη λογική της προστασίας της υγείας των ζώων και όχι να γίνεται μέσω της επιβολής. Παράλληλα, μετατρέπει με το μέτρο αυτό την κατοχή ζώου από δικαίωμα σε προνόμιο το οποίο θα μπορούν να έχουν μόνο οι οικονομικά ισχυρότεροι. Θα δημιουργηθεί μία ελίτ κατάσταση στην κηδεμονία σκύλων, αφού μόνο καθαρόαιμες φυλές σκύλων θα μπορούν να αναπαράγονται. Αν πάρουμε το παράδειγμα άλλων χωρών όπως η Γερμανία, το αντίτιμο για ένα κουτάβι θα ανέβει δραματικά, μετατρέποντας την απόκτηση σκύλου σε ακριβό σπόρ.

 Με την καθολική στείρωση, επιβεβαιώνεται για άλλη μία φορά πως η πολιτεία λειτουργεί εκδικητικά απέναντι στους πολίτες, χωρίς να γίνεται καμία προσπάθεια προς την αναζήτηση άλλων τρόπων αντιμετώπισης, όπως κίνητρα φοροαπαλλαγής των ιδιοκτητών ζώων , προγράμματα και καμπάνιες ενημέρωσης για τις υποχρεώσεις των ιδιοκτητών ζώων, ενώ δεν εφαρμόζεται ούτε και ισχυροποιείται η ισχύουσα νομοθεσία ελέγχων από την ελληνική αστυνομία για την τήρηση των απαιτήσεων που φέρει η κηδεμονία ενός ζώου συντροφιάς όπως ο αντιλυσσικός εμβολιασμός και η σήμανση του.

Τέλος, όσον αφορά τη θεραπεία της λεισμανίωσης βλέπουμε μια ακραία παρέμβαση του νόμου στο επιστημονικό μας αντικείμενο. Περιγράφονται θεραπείες και συστάσεις για ευθανασία, που, ακόμη και αν ευσταθούσαν επιστημονικά στο σήμερα, είναι αδιανόητο να μπαίνουν σε τετοια λεπτομέρεια, όταν τα δεδομένα των θεραπειών και της επιδημιολογίας της νόσου αλλάζουν διαρκώς. Βάζει άλλες παραμέτρους στη θεραπεία ιδιόκτητων και αδέσποτων ζώων, που θα βάλει φραγμούς στην υιοθεσία λεισμανιακών σκύλων και θα οδηγήσει εκ των πραγμάτων πολλά από αυτά στην ευθανασία.

Τι να κάνουμε;

Από την πλευρά μας θεωρούμε ότι:

•Σημαντικό ρόλο για την οριστική αντιμετώπιση της αθρόας αύξησης των αδέσποτων θα παίξει η υποχρεωτική ίδρυση δημοτικών ή διαδημοτικών κτηνιατρείων για τον εμβολιασμό, τη σήμανση, την περίθαλψη και τη στείρωση των αδέσποτων, με μόνιμο κτηνίατρο. Στόχος θα έπρεπε να είναι η χρηματοδότηση των δήμων για τη δημιουργία και τη λειτουργία δημοτικών και διαδημοτικών κτηνιατρείων κυνοκομείων με μόνιμο προσωπικό και ο αυστηρός έλεγχος σε σχέση με την υλοποίηση του μέτρου από κάθε δήμο. Λέμε όχι στην χορήγηση κονδυλίων σε ΜΚΟ και ΝΠΙΔ για τη διαχείριση των αδέσποτων.

•Θα πρέπει να αυξηθούν οι συνοριακοί έλεγχοι ώστε να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της παράνομης εισαγωγής ζώων στη χώρα.

•Θα πρέπει το νομικό πλαίσιο να διευκολύνει και όχι να δυσχεραίνει τις υιοθεσίες αδέσποτων ζώων με προϋπόθεση την τοποθέτηση ηλεκτρονικής ταυτότητας από τον κτηνίατρο. 

•Βασικός στόχος θα έπρεπε να είναι η προστασία της υγείας των ζώων. Στη βάση αυτή είμαστε αντίθετοι στην επιβολή διά νόμου της υποχρεωτικής στείρωσης. Αντίστοιχα, είμαστε αντίθετοι στην τόσο λεπτομερή παρέμβαση του νόμου σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση σοβαρών νοσημάτων όπως η λεϊσμανίωση.

•Να υπάρξει ενημέρωση και εκπαίδευση από μικρή ηλικία σε ό,τι αφορά τη συμπεριφορά απέναντι στα ζώα συντροφιάς, τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις. Να υπάρξει μέριμνα για προγράμματα στα σχολεία με συμμετοχή κτηνιάτρων, συζήτηση με κτηνιάτρους και ενημέρωση των μαθητών, εξοικείωση με τα ζώα και εκπαίδευση ως προς τη συμπεριφορά απέναντι σε αυτά

•Η χορήγηση φαρμάκων χωρίς συνταγή και κτηνιατρική επίβλεψη καθώς και η κτηνιατρική πράξη από μη κτηνίατρο θα πρέπει να εντάσσονται στο πλαίσιο της κακοποίησης. Ως εκ τούτου να υπάρξουν κυρώσεις τόσο σε κηδεμόνες όσο και σε εκείνους που προβαίνουν σε αντιποίηση κτηνιατρικού επαγγέλματος ή παρανόμως πουλούν κτηνιατρικά φάρμακα. Να θεσπιστεί η  ηλεκτρονική συνταγογράφηση φαρμάκων.

Από όλα τα παραπάνω που προβλέπονται στο υπό διαβούλευση νομοσχέδιο γίνεται σαφές ότι οι στόχοι της κυβέρνησης ΝΔ κάθε άλλο παρά αφορούν την προστασία των αδέσποτων και δεσποζόμενων ζώων συντροφιάς. Για την ακρίβεια, η κυβέρνηση επιλέγει να νομοθετήσει θέλοντας να εξασφαλίσει συμμαχίες με συγκεκριμένο κομμάτι «φιλοζωικών» οργανώσεων και άλλων οργανωμένων συμφερόντων, καθαρά και μόνο για ψηφοθηρικούς λόγους. Στο πλαίσιο αυτό στήνει και το επικοινωνιακό της παιχνίδι, με την πρόσφατη υιοθεσία ενός σκύλου από τον Πρωθυπουργό. Παράλληλα, μέσω της ανάθεσης της στείρωσης  και περίθαλψης δεσποζόμενων από τους Δήμους σε εταιρίες και ΜΚΟ κάνει το  κλάδο των ζώων συντροφιάς βορά της κερδοφορίας των εταιριών παροχής κτηνιατρικών υπηρεσιών. 

Θα πρέπει λοιπόν να ενισχύσουμε την πραγματική φιλοζωία, τους χιλιάδες φιλόζωους που είτε ατομικά είτε συλλογικά καθημερινά περισώζουν και φροντίζουν αδέσποτα και δίνουν τη μάχη της προστασίας τους μαζί με τους κτηνιάτρους αντί,  να βραβεύουμε στο Ζάππειο  τις φιλοζωικές οργανώσεις που επιχειρούν να ελέγξουν πλήρως  αδέσποτα και δεσποζόμενα,. 

Δυστυχώς, μέχρι στιγμής η πλειοψηφία της ΔΕ του ΠΚΣ έχει σταθεί κατώτερη των περιστάσεων, σφυρίζοντας αδιάφορα γύρω από την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί. Μετά από ισχυρή συλλογική πίεση από το σύνολο του κλάδου καταφέραμε έστω και αργά να κινητοποιηθούμε με σκοπό να βάλουμε φρένο στα σχέδια της κυβέρνησης.  Η μάχη αυτή μας αφορά όλους!

 Στη βάση των παραπάνω καλούμε τους συναδέλφους σε συμμετοχή στην απεργία που κάλεσε ο ΠΚΣ στις 20 Μαίου, ημέρα που κλείνει η ηλεκτρονική  διαβούλευση του ν/σ.  Έως τότε να παρέμβουν τόσο ηλεκτρονικά, όσο και με την επαφή τους στους οικείους Δήμους, πιέζοντας στη κατεύθυνση της ουσιαστικής λύσης του μεγάλου ζητήματος των αδεσπότων ζώων αλλά και στη διασφάλιση του ρόλου του κτηνιάτρου μέσα σε αυτό. 

Αυτόνομη Ριζοσπαστική ΠΑρέμβαση Κτηνιάτρων