Κείμενο Α.Ρ.ΠΑ.: Εμείς κ. Χατζηδάκη είμαστε με το συμφέρον των εργαζομένων. Εσείς;
Ο νόμος Χατζηδάκη (Ιούνης 2021) μπορεί δικαίως να χαρακτηριστεί ως αντεργατικός-αντισυνδικαλιστικός, με τις αλλαγές που επιφέρει στο ήδη δυσμενές για την Εργασία νομοθετικό πλαίσιο.
Πρώτα απ' όλα κατοχυρώνει θεσμικά την κατάργηση του 8ωρου -μία από τις μεγαλύτερες κατακτήσεις των εργατικών αγώνων- νομιμοποιώντας ουσιαστικά την καθημερινή πρακτική που τείνει να επικρατεί σε πολλούς χώρους εργασίας, οπού το ωράριο εργασίας καταπατάται συστηματικά από την εργοδοσία. Μειώνοντας κατά 20% την επιπλέον αμοιβή της υπερεργασίας και των υπερωριών, ελαστικοποιεί ακόμη περισσότερο τον εργασιακό χρόνο. Με άλλοθι την πανδημία εισάγει και θεσμοθετεί την τηλεργασία και την ποιοτική μεταβολή που αυτή φέρει στην καθημερινότητα των εργαζόμενων, δηλαδή τον περιορισμό του ελεύθερου χρόνου τους, μέσω της συνεχούς διαθεσιμότητας τους και τη μετατροπή του προσωπικού χώρου τους σε χώρο δουλειάς.
Μετατρέπει την ήδη υπολειτουργούσα Επιθεώρηση Εργασίας σε ανεξάρτητη λειτουργική αρχή, δηλαδή απεκδύεται το κράτος το ρόλο του ως διαιτητής των ειρηνικών μορφών διευθέτησης των εργασιακών διαφορών προς χάρη της Κοινωνίας των Πολιτών. Όσο κι αν αυτό με μια πρώτη ματιά φαντάζει θετικό, είναι το ακριβώς αντίθετο. Διότι αφήνει ελεύθερη την άσκηση της αυθαίρετης εξουσίας της εργοδοσίας επί των εργαζόμενων, χωρίς την κρατική μεσολάβηση, η οποία διατηρούσε συχνά θετική στάση στις εργασιακές διαφορές υπέρ του πιο αδύναμου πόλου, καθώς χρειαζόταν την επίφαση της ταξικής ουδετερότητας εκ μέρους της, για τη διατήρηση της εργασιακής ειρήνης.
Υπονομεύει εκ νέου τις Κλαδικές Συμβάσεις Εργασίας προς επικύρωση των χειρότερων (συνήθως) Επιχειρησιακών Συμβάσεων, την ίδια στιγμή που στα σωματεία καθιερώνεται και η ηλεκτρονική συμμετοχή των μελών σε Γενικές Συνελεύσεις και Εκλογές καθώς και η υποχρεωτική καταγραφή της συνδικαλιστικής δράσης των μελών τους, διαφορετικά δεν αναγνωρίζεται δικαίωμα απεργίας και υπογραφής Συλλογικών Συμβάσεων στα εν λόγω Σωματεία. Με άλλα λόγια κανονικό φακέλωμα, διαφορετικά δεν υπάρχει σωματείο και συνδικαλισμός!
Η υποχρεωτικότητα της ηλεκτρονικής ψήφου δεν εξασφαλίζει επί της ουσίας την αύξηση της συμμετοχής σε εποχές Πανδημίας ή την εύκολη συμμετοχή σε «απονεκρωμένα» σωματεία και συλλόγους, όπως διατείνεται η κυβέρνηση. Αντίθετα, μέσω αυτής, επιτυγχάνεται η διαβλητότητα των διαδικασιών, η καταγγελία τους ως παράτυπων/παράνομων, όταν δεν υπάρχουν οι δυνατότητες της εξ αποστάσεως συμμετοχής και ψήφισης από όποιο μέλος το ζητήσει (άμα το αποτέλεσμα δεν είναι το επιθυμητό γίνεται μια τέτοια καταγγελία) και η συμμετοχή στα κοινά με όρους πελατειακούς μόνο κάποιων συνδικαλιστικών παρατάξεων, έναντι της ζωντανής ζύμωσης στο εσωτερικό των σωματείων που εξασφάλιζε η δια ζώσης συμμετοχή στα κοινά. Απώτερος στόχος είναι η αποδυνάμωση των Συνδικαλιστικών Συλλόγων, η μετατροπή τους σε ευκόλως χειραγωγούμενα ανδρείκελα και η δημιουργία αναχωμάτων στην κήρυξη και υλοποίηση κινητοποιήσεων από αυτά.
Στην ατόνιση των κινητοποιήσεων των Σωματείων συμβάλλουν και άλλα άρθρα του νέου νόμου με τα οποία οι απεργίες καθίστανται πρακτικά και ουσιαστικά αδύνατο να πραγματοποιηθούν! Με τα εν λόγω άρθρα, απαγορεύεται η παρεμπόδιση των απεργοσπαστών να μεταβούν στο χώρο εργασίας και η περιφρούρηση της απεργίας με την επίφαση της ψυχολογικής βίας προς τους απεργοσπάστες. Απαγορεύεται επίσης η παρέμβαση συνδικαλιστών που δεν ανήκουν στη συγκεκριμένη συνδικαλιστική οργάνωση (επί παραδείγματι, αν κάποιος αποτείνει έναν αγωνιστικό χαιρετισμό από άλλο σωματείο ή από δευτεροβάθμιο όργανο), με την επίφαση ότι μπορεί να επηρεάσει το αποτέλεσμα των εσωτερικών διαδικασιών της, ακόμα και το μοίρασμα προκηρύξεων σε κοινόχρηστους χώρους των επιχειρήσεων!
Επιπρόσθετα η απεργία θεωρείται παράνομη αν δεν τηρεί προσωπικό ασφαλείας (σε βιομηχανία και υπηρεσίες), που στην περίπτωση του δημοσίου και των Ν.Π.Δ.Δ. φτάνει στο 33% των εργαζομένων! Με άλλα λόγια η απεργία χάνει τη δύναμή της να σταματά την παραγωγή, άρα το μέσο της για να έχει δυνατότητα να νικήσει. Γεγονός που επισφραγίζεται από την αναστολή οποιασδήποτε απεργίας αν ο εργοδότης ζητήσει τη διεξαγωγή δημόσιου διαλόγου ενώπιον του Ο.ΜΕ.Δ. και για όσο διαρκεί ο διάλογος αυτός. Τέλος αν μια απεργία κρίνεται καταχρηστική από το δικαστήριο δεν θα μπορεί να προκηρυχθεί εκ νέου από άλλο σωματείο, ούτε καν δευτεροβάθμιο.
Επιπλέον καταργείται το δικαίωμα επαναπρόσληψης για σειρά περιπτώσεων, ακόμα και μετά από δικαστική απόφαση για παράνομη απόλυση, καθώς θεσπίζεται η εναλλακτική λύση για την εργοδοσία της απόδοσης πρόσθετης αποζημίωσης ίσης με 3 μηνιαίους μισθούς, αντί της επαναπρόσληψης. Βαφτίζονται "συνεργάτες" με Σύμβαση ανεξάρτητων υπηρεσιών οι εργαζόμενοι στις ψηφιακές πλατφόρμες τύπου wolt και e-food, με άλλα λόγια ατομικές συμβάσεις και μπλοκάκι. Επεκτείνεται η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας σε μια σειρά κλάδους. Σ’ αυτούς περιλαμβάνονται, ελέω πανδημίας, οι δραστηριότητες παραγωγής υγειονομικών ειδών και νοσηλευτικών υλικών, η παραγωγή, αποθήκευση, μεταφορά και διανομή φαρμάκων και παραϊατρικού υλικού. Δεν είναι λοιπόν καθόλου τυχαίο ότι ο πρωθυπουργός, εν καιρώ πανδημίας, διευκρίνισε ότι μπορεί να υπάρχει ένα εθνικό σύστημα υγείας, όμως αυτό δεν πρέπει να είναι δημόσιο, αλλά να έχει τη μορφή Σ.Δ.Ι.Τ.. Μια προεκλογική εξαγγελία άλλωστε της κυβέρνησης, που το νέο νομοσχέδιο για το «νέο ΕΣΥ» το αποδεικνύει περίτρανα.
Η αντίθεση στο νόμο Χατζηδάκη για όσους/ες από μας είναι φύσει ή/και θέσει με την πλευρά της Εργασίας είναι εξ ορισμού δεδομένη. Δυστυχώς εντός του Π.Κ.Σ. υπάρχουν δυνάμεις και τάσεις που όχι μόνο συναινούν στις κατευθύνσεις του νόμου, αλλά γίνονται βασιλικότεροι του βασιλέως, προσπαθώντας να τον εφαρμόσουν στα πλαίσια λειτουργίας του Συλλόγου, παρότι ο νόμος δεν περιλαμβάνει τη δική μας περίπτωση στις διατάξεις του. Αυτό που αντιστοιχεί σε όλες τις εργαζόμενες και όλους τους εργαζόμενους του Συλλόγου μας είναι να αποτελέσουμε το ανάχωμα σ’ αυτήν την προσπάθεια και να απομονώσουμε τις φωνές που υπερασπίζονται το νόμο - έκτρωμα!
ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ
