Ομιλία Προέδρου ΠΚΣ, Αθηνάς Τραχήλη, σε ημερίδα του Σ.Κ.Μ.Ζ.Α στο Ελληνικό Ινστιτούτο ΠΑΣΤΕΡ, με θέμα την διαχείριση των ζωοανθρωπονόσων στο σύγχρονο ιατρείο ζώων συντροφιάς
Αγαπητοί συνάδελφοι,Ως εκπρόσωπος του Πανελλήνιου Κτηνιατρικού Συλλόγου, χαιρετίζω τη σημερινή ημερίδα με τη βαθιά πεποίθηση, πως στη συνάντηση αυτή δε θα περιοριστούμε σε ευχολόγια ή απλή καταγραφή προβλημάτων, αλλά θα προχωρήσουμε σ’ έναν βαθύτατα ειλικρινή και εποικοδομητικό μεταξύ μας διάλογο. Είναι άλλωστε βέβαιο πως όλοι όσοι συγκεντρωθήκαμε εδώ σήμερα, επιθυμούμε τη βελτίωση των συνθηκών και των όρων άσκησης του επαγγέλματός μας.
Αγαπητοί συνάδελφοι,
Το παρόν ζοφερό οικονομικό τοπίο της χώρας και οι διαμορφούμενες νέες κοινωνικές συνθήκες, κάνουν επιτακτική την ανάγκη να επαναπροσδιορίσουμε το ρόλο και τη στάση μας απέναντι σ’ αυτές, καθώς ο κλάδος μας καταφανώς πια πλήττεται από την καλπάζουσα οικονομική κρίση. Είναι αλήθεια ότι στο σύνολό μας, όλοι οι ιδιώτες συνάδελφοι, βλέπουμε τους τζίρους μας να βαίνουν συνεχώς μειούμενοι, καθώς έχει συρρικνωθεί θεαματικά το φυσικό επαγγελματικό μας αντικείμενο. Υπάρχουν κτηνίατροι που με δυσκολία διατηρούν ανοιχτά τα ιατρεία τους και κτηνίατροι με μεγάλα οικονομικά «ανοίγματα» που τους φέρνουν πραγματικά στο χείλος του γκρεμού και αντιμέτωπους με την καταστροφή. Ακόμη όμως και όσοι έχουν καταφέρει με μύριες δυσκολίες να διατηρήσουν σταθερή την πελατειακή τους βάση, βρίσκονται μπροστά σε δραματικά αδιέξοδα εξ’ αιτίας της ιδιότυπης στάσης πληρωμών που επικρατεί σήμερα στην αγορά και στο εμπόριο. Οι πελάτες δεν πληρώνουν και την ίδια στιγμή οι τρέχουσες υποχρεώσεις όλων είναι ανελαστικές και εξόχως πιεστικές.
Με φόντο αυτή τη δύσκολη πραγματικότητα, αγαπητοί παριστάμενοι , προβάλλει κατά την άποψή μου, μια άλλη ίσως επιτακτικότερη ανάγκη. Η ανάγκη επαναξιολόγησης του λειτουργήματός μας και της έννοιας της συναδελφικότητας. Ο κτηνίατρος είναι επιστήμονας που οφείλει να σέβεται την αποστολή του και τον κοινωνικό του ρόλο και ταυτόχρονα να προασπίζει το κύρος της κτηνιατρικής Επιστήμης. Οφείλει να ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις του και να συμπεριφέρεται με βάση τους κανόνες, τις αρχές και τις αξίες που διέπουν κάθε επιστημονικό κλάδο. Συναδελφικότητα δε, σημαίνει συνεργασία, βοήθεια, ανταλλαγή γνώσεων με σκοπό την πληρέστερη ενημέρωση των πελατών μας, παροχή καλύτερης ποιότητας υπηρεσιών με στόχο την διασφάλιση της Δημόσιας Υγείας και τέλος προβολή του ρόλου του κτηνιάτρου και καταξίωσή του στην κοινωνία. Σημαίνει επίσης ανάδειξη και επιβράβευση του συναδέλφου που εργάζεται αξιοπρεπώς και στα πλαίσια της επιστήμης και σε καμία περίπτωση δε σημαίνει και ποτέ δε σήμαινε, συγκάλυψη και προστασία του συναδέλφου που είναι «ασύδοτος» και που η συμπεριφορά του αντιβαίνει στους δεοντολογικούς κανόνες. Κάνω αυτή την επισήμανση για να υπογραμμίσω τη μεγάλη ανάγκη, στις σημερινές δύσκολες συνθήκες, να σταθούμε στο ύψος των απαιτήσεων που επιβάλλει η στοιχειώδης συναδελφική αλληλεγγύη.
Να δείξουμε ομοψυχία, ενότητα και συντεταγμένη στάση αποκρούοντας παρασιτικά φαινόμενα που κατατείνουν στον αθέμιτο ανταγωνισμό και στην ατελέσφορη λογική του «ο σώζων εαυτόν σωθήτω». Η μεταξύ μας σύμπνοια και συνεργασία και οι ορθές πρακτικές σε ό,τι αφορά στο μεταξύ μας ανταγωνισμό είναι στοιχεία κομβικής σημασίας, ώστε να μην εκδηλωθούν παθογένειες που βλέπουμε να αναπτύσσονται σε άλλους επαγγελματικούς χώρους, καταλήγοντας -θα το πω ωμά-στην «ανθρωποφαγία».
Ο Πανελλήνιος Κτηνιατρικός Σύλλογος είναι ανοικτός σε κάθε πρόταση που θα προασπίζει και θα θωρακίζει, ειδικά σ’ αυτή τη δύσκολη χρονική περίοδο, όρους ισότιμου ανταγωνισμού και καθαρών σχέσεων. Δεν πρόκειται για κανενός είδους συντεχνιακή προσέγγιση ή ηθικοπλαστική ερμηνεία, αλλά για στοιχειώδες προαπαιτούμενο ώστε να κρατηθούμε ζωντανοί μετά τη λαίλαπα της κρίσης, χωρίς εκπτώσεις και χωρίς υποχωρήσεις στην επαγγελματική μας συνείδηση και αποστολή.
Επιπλέον , να είστε βέβαιοι, ότι ο Σύλλογος παρά την κρίση και το δυσχερές περιβάλλον που διαμορφώνεται, δεν πρόκειται να υποστείλει τη σημαία του σε ό,τι αφορά βασικές και γνωστές διεκδικήσεις μας, είτε προς το μέρος της κεντρικής διοίκησης, είτε προς το μέρος των αυτοδιοικητικών αρχών. Εξακολουθούμε με δυναμισμό να διεκδικούμε καλύτερες συνθήκες για την άσκηση των υποχρεώσεών μας και να παρεμβαίνουμε αμετακίνητα κάθε φορά που θίγονται δικαιώματά μας. Θα κρατηθούμε όρθιοι μόνο αν κατακτήσουμε ένα ακόμα υψηλότερο επίπεδο επαγγελματικής συνοχής, μόνο αν συμπλεύσουμε όλοι μας πάνω στο ίδιο καράβι, με συγκεκριμένη ρότα και προορισμό.