Δελτίο Τύπου Πανεπιστημονικής Κτηνιάτρων για την τροποποίηση του προγράμματος επιτήρησης-καταπολέμησης της Λύσσας

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ
Για την ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ του ΟΚΤΩΒΡΗ 2013 στο ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΠΙΤΗΡΗΣΗΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΗΣΗΣ ΤΗΣ ΛΥΣΣΑΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

------------------------------

Πριν απο λίγες μέρες πληροφορηθήκαμε απο τον τύπο την πρόσφατη τροποποίηση της ΚΥΑ (κοινής υπουργικής απόφασης) «πρόγραμμα επιτήρησης και καταπολέμησης της λύσσας»που ίσχυε απο τις 25/01/2013, που αποφάσισαν οι αναπληρωτές υπουργοί του ΥΠΑΑΤ και του Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής

Το νέο στοιχείο που εισάγεται με τις τροποποιήσεις ,ειναι η δυνατότητα απομόνωσης και παρακολούθησης του κατοικιδίου που ήρθε σε επαφή με ύποπτο για λύσσα ζώο (σκύλο ή γάτα ή και ζώο της άγριας πανίδας )που δεν ειναι δυνατό να απομονωθεί και να παρακολουθηθεί(π.χ.διαφυγή ζώου,πλήρης αποσύνθεση πτώματος,μη δυνατότητα αποστολής δείγματος στο Εθνικό Εργαστήριο Αναφοράς λύσσας για τα ζώα) για διάστημα 6 μηνών είτε είναι εμβολιασμένο είτε είναι ανεμβολίαστο

Η δυνατότητα αυτή δίνεται ύστερα απο Απόφαση του Προισταμένου της Διεύθυνσης Κτηνιατρικής της Περιφέρειας στο δεσποζόμενο, του οποίου την ευθύνη αναλαμβάνει ο ιδιοκτήτης ,αλλα και στο αδέσποτο όπου την ευθύνη αναλαμβάνουν οι αρμόδιες Δημοτικές αρχές, σε συνεργασία αν χρειαστεί με τα κατά τόπους φιλοζωικά σωματεία και σε κατάλληλο χώρο που υποδεικνύει ο αρμόδιος Δήμος

Ακριβώς τα ίδια έναντι της ευθανασίας που επέβαλε η ΚΥΑ της 25/01/2013 «πρόγραμμα επιτήρησης και καταπολέμησης της λύσσας», ισχύουν και για τα εμβολιασμένα και ηλεκτρονικά σημασμένα σαρκοφάγα (σκύλος ή γάτα)που ήρθαν σε επαφή με ΘΕΤΙΚΑ στη λύσσα ζώα (αποδεδειγμένα εργαστηριακά)

τα οποία επιπρόσθετα μετά την 6μηνη απομόνωση «παραμένουν υπο την ευθύνη του ιδιοκτήτη τους ή του αρμόδιου Δήμου για ένα χρόνο»

Η απομόνωση σύμφωνα με το σχέδιο Δήλωσης-δέσμευσης του ιδιοκτήτη ή της αρμόδιας υπηρεσίας του Δήμου για το αδέσποτο ζώο, είναι σε χώρο όπου το ζώο δεν θα έχει επαφή με άλλα ζώα και την ελάχιστη δυνατή επαφή με ανθρώπους, όταν εξέρχεται απο το χώρο του περιορισμού του για την ανάγκη του θα είναι υπό τον έλεγχο ατόμου που μπορεί να το συγκρατήσει και να το χειριστεί και τέλος αν χαθεί ο υπεύθυνος ιδιοκτήτης ή Δήμος θα ενημερώσει άμεσα την Κτηνιατρική υπηρεσία, όπως επίσης και δεν ....θα αποκρύψει(!)απο το γιατρό την κατάσταση του ζώου στην περίπτωση που αυτό επιτεθεί σε άνθρωπο.Επιπρόσθετα δίνεται η δυνατότητα στον ιδιοκτήτη αν δεν μπορεί να εξασφαλισει απομόνωση στο σπιτι του να χρησιμοποιήσει κλινική ή καταφύγιο!!

Αναγνωρίζει δηλαδή η καινούργια τροποποίηση και αποδέχεται ότι ενα ζώο που ήρθε σε επαφή με θετικό στη λύσσα ζώο έστω και αν εχει εμβολιαστεί, υπάρχει περίπτωση να εκδηλώσει λύσσα(αλλοιώςδεν θα το απομόνωνε)και εκτός από αυτό θεωρεί κοινωνικά αποδεκτό και υγειονομικά σωστό,ενα τέτοιο ζώο να «απομονωθεί» σε καταφύγιο ή κλινική όπου βεβαίως θα υπάρχουν και άλλα ζώα και ακόμα περισσότερο, κοινωνικά αποδεκτή και υγειονομικά σωστή την πιθανότητα να διαφύγει ή να προκαλέσει τραυματισμό να διασπείρει δηλαδή τον ιό που ειναι πιθανό να φέρει!!

Αν αυτοί οι κινδυνοι υπάρχουν σε κάποιο ποσοστό σε ζώα που βρίσκονται υπο την «ευθύνη» του ιδιοκτήτη τους, η τροποποίηση κάνει αποδεκτούς και τους πολλαπλάσιους κινδύνους απο την «απομόνωση»ενος αδέσποτου, που και ζωο ασυνήθιστο στην αιχμαλωσία είναι και περισσότερες πιθανότητες έχει να μην εχει ικανοποιητικό επίπεδο ανοσίας με δεδομενο το ποσοστό της λεισμανίωσης ή και άλλων ανοσοκατασταλτικών νοσηματων που βρίσκουμε κατα κόρον στην καθημερινή πρακτική, να ειναι δηλαδή ουσιαστικά ανεμβολίαστο.Αν σε όλα αυτά προσθέσουμε και τη δυνατότητα να επανεμβολιάζεται καθε 1,2,3 χρόνια ανάλογα με τις συστάσεις του παρασκευαστή του αντιλυσσικού εμβολίου που του χορηγήθηκε, έχουμε το κερασάκι στην τούρτα της ανευθυνότητας

Τα φιλοζωικά σωματεια τώρα στα οποία εμπιστεύεται ο νομοθέτης την «απομόνωση»,έχουν δώσει δείγματα «υπευθυνότητας» με κάλεσμα αλοδαπών για «ταχύρρυθμες»στειρώσεις χωρις πρόβλεψη για μετεγχειρητική νοσηλεία,

με εξαγωγές ζώων για «υιοθεσία»στο εξωτερικό όπου οι αποδέκτες ήταν ανύπαρκτοι,Ακόμα και αν ξεχάσουμε τις καταγγελίες για δεσποζόμενα που «περνιώνται» για αδέσποτα στα προγράμματα στειρώσεων που εχουν εφαρμοστεί κατα καιρούς, ειναι κοινή συνείδηση στον κτηνιατρικό κόσμο και όχι μονο, ότι όχι μονο ανακόλουθα είναι στις ίδια τα φιλοζωικά αισθήματα και τις συνθήκες ευζωίας των ζώων που διακηρύσουν,αλλα ότι βαδίζουν σε επικίνδυνα μονοπάτια αλαζονείας και αναλαμβάνουν απέναντι στη δημόσια υγεία ευθύνες που δεν ειναι σε θέση να αναλάβουν και που ωστόσο ο νομοθέτης τους τις εκχωρεί!

Το μεγαλύτερο όμως πρόβλημα που αναδεικνύεται ακόμα μια φορά, είναι η ανεπάρκεια των Δήμων, στους οποίους το κράτος ανέθεσε τη διαχείριση των αδεσπότων, σε υποδομές και προσωπικό για να ανταποκριθουν στις απαιτήσεις.

Ανεπάρκεια που δηλώνεται με λόγια και με έργα αφού σε ελάχιστες περιοχές εχει πραγματοποιηθεί η καταγραφή –σήμανση και αντιλυσσικός εμβολιασμός κατα προτεραιότητα, συμφωνα με τις επιταγές του προγράμματος καταπολέμησης και πρόληψης της λύσσας.Τα ενδιαιτήματα είναι στα χαρτιά, για εξειδικευμένα συνεργεία περισυλλογής ούτε λόγος και τον νόμο 4039 που ψηφίστηκε, το ιδιο το κράτος που τον ψήφισε τον θυμάται μόνο για υποσημείωση στις κατα καιρούς ανακοινώσεις και νομοθετήματα.Οχι όμως και όταν προκειται να οργανώσει τον έλεγχο της καταγραφής και των εμβολιασμών των αδέσποτων υπο τον έλεγχο κτηνιάτρου –υπαλλήλου του Δήμου ή κτηνιάτρου δημόσιου υπαλλήλου ,ορισμένου απο την οικεία κτηνιατρική υπηρεσία οπως ο 4039 επιβάλει!

Η μετάθεση ευθύνης απο το επίσημο κράτος στους Δήμους και το αντίθετο αποβαίνει στο τέλος σε βάρος της δημόσιας υγείας αφού επιπρόσθετα οι κτηνιατρικές υπηρεσιες αδυνατούν να αντεπεξέλθουν, λογω έλλειψης κτηνιάτρων και υλικοτεχνικής υποδομής ,ακόμα και σε ξεκινημένα εδω και χρόνια προγράμματα που αφορούν την κτηνοτροφία οπως π.χ.του μελιταίου, με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν ζωτικά προιόντα

Δεν ειναι ίσως μακρυά η ώρα που και για τη λύσσα θα δεχτούμε εκβιαστικές πιέσεις απο την Ευρωπαική Ενωση , ανάλογες με αυτές που δεχόμαστε σαν χώρα για το μελιταίο

Η ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΚΑΤΑΓΓΕΛΕΙ οτι ακόμα μια φορά υπεύθυνη αποδεικνύεται η κυβερνητική πολιτική και οι εκφραστές και υποστηρικτές της που περιορίζει όλο και περισσότερο το Δημόσιο τομέα για να εκχωρήσει στην ιδιωτική πρωτοβουλία ολο και περισσότερους τομείς ακόμα και οταν αυτοί εχουν εξ΄αντικειμένου κοινωνικό χαρακτήρα .

Η ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΔΙΑΚΥΡΥΣΣΕΙ ακόμα μια φορά ότι η λύσσα-θανατηφόρα

ζωοανθρωπονόσος, ειναι ένα κοινωνικό πρόβλημα και η αντιμετώπισή του δεν μπορεί πια να βασίζεται σε ευχολόγια και πρακτικά ανεφάρμοστους νόμους.Ο κίνδυνος ειναι προ των πυλών (σε πάνω απο 200 ανθρώπους έχει ήδη χορηγηθεί προφυλακτική αγωγή μετα απο επαφή τους τους με ζώο με πιθανή μετάδοση λύσσας). Είναι αδύνατο προσωρινά ή μακροχρόνια να εφαρμοστεί πρόγραμμα εμβολιασμού των αδέσποτων και των ποιμενικών, χωρις την συμμετοχή και επίβλεψη των Κτηνατρικών υπηρεσιών.Ειναι επιτακτική αναγκαιότητα οι Κτηνιατρικες υπηρεσίες να ενδυναμωθούν με τις απαραίτητες προσλήψεις μόνιμων ή έστω για γρήγορη κάλυψη αναγκών προσλήψεις έκτακτων κτηνιάτρων αλλα στην προοπτική κάλυψης των αναγκών με μόνιμο προσωπικό και να λειτουργήσουν σε ενα πρόγραμμα σχεδιασμού .Τα ενδιαιτήματα και τα εξειδικευμένα συνεργεία για τη περισυλλογή θα πρέπει να λειτουργήσουν άμεσα Ιδιαίτερα ποιμενικοί σκύλοι (διότι δεν έχουν δικαίωμα να μετακινηθούν τα κοπάδια αλλοιώς) αλλά και αδέσποτα να σημανθούν ,να καταγραφούν και να εμβολιαστούν άμεσα με κρατικές προμήθειες Η τροποποίηση να παρθεί πίσω και τα επίμαχα σημεία να μπούν σε συζήτηση και στην κρίση των κτηνιάτρων όπως αυτοί εκφράζονται απο τα συνδικαλιστικά τους όργανα(ΠΕΚΔΥ,ΠΚΣ)

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΚΤΗΝΙΑΤΡΩΝ