Δελτίο Τύπου ΑΡΠΑ: Η λύσσα στον καιρό της ατομικής ευθύνης

Γιατί το είδε το κακό με δρασκελιές να πλησιάζει… Δ. Σαββόπουλος,

Διαβάζοντας τη νέα αναθεωρημένη ΚΥΑ για την αντιμετώπιση της λύσσας το μόνο που ελπίζει κανείς είναι να πετύχουν οι ρίψεις δολωμάτων με εμβόλια, γιατί αν τα κρούσματα επεκταθούν στις κατοικημένες περιοχές και τα κατοικίδια, το ρεαλιστικό σχέδιο του κράτους είναι το γνωστό φιλελεύθερο μότο ο σώζων εαυτόν (μπορεί και να) σωθήτω.

Για να γίνουμε όσο αναλυτικοί χρειάζεται, κανείς δε θα μιλούσε για τη λύσσα αν αντί για διαβουλεύσεις 5 μηνών που κατέληξαν στο αυτονόητο του εμβολιασμού των κατοικιδίων, γίνονταν εμβολιασμοί στις αλεπούδες στους παραμεθόριους νομούς, προτού η νόσος φτάσει στα Τρίκαλα. Πέρα όμως από την ευκολία πως και γι΄ αυτό φταίει το μνημόνιο, να θυμόμαστε το συστηματικό τρόπο με τον οποίο αποδιοργανώθηκε και αποψιλώθηκε από ανθρώπους και αρμοδιότητες η Κτηνιατρική Υπηρεσία τα τελευταία 25 χρόνια. Και πριν την μοιρολατρία του δεν γίνεται αλλιώς, να αναρωτηθούμε ποιό θα ήταν το κόστος αν οι εμβολιασμοί γίνονταν στους 7 παραμεθόριους νομούς αντί σε 25 τώρα.

Μιλώντας για τις ρίψεις δολωμάτων-εμβολίων από αέρος θα πρέπει να πάρουμε αποστάσεις και από την ευκολία της πανάκειας και από το μηδενισμό. της ευστοχίας. Δεν παραβλέπουμε έτσι ούτε τα δολώματα που έπεσαν σε αυλές και σχολεία, αλλά ούτε το γεγονός ότι οι ρίψεις ήταν ο βασικός τρόπος περιορισμού της νόσου σε χώρες που εμφανίστηκε η λύσσα. Το πρόγραμμα επιτήρησης οφείλει να απαντήσει στις αμφιβολίες για την αποτελεσματικότητα και τις ενστάσεις όσων βάσιμα υποστήριξαν πως ο χρόνος που επιλέχτηκε για τον εμβολιασμό δεν ήταν ο προσφορότερος (η εποχή ζευγαρώματος) αλλά ο κοντινότερος από την έγκριση του προγράμματος. Ακόμα όμως κι αν όλα πάνε καλά και δε χρειαστούν συμπληρωματικά από εδάφους τοποθετήσεις δολωμάτων – εμβολίων θα χρειαστούν χρόνια για να απαλλαγούμε ξανά από τη λύσσα.

Για ένα κοινωνικό σχηματισμό που ταύτισε για πάρα πολλά χρόνια τα κατοικίδια με τον κίνδυνο (κύρια της λύσσας αλλά και του εχινόκοκκου) η διαχείριση του δυνητικού κινδύνου οφείλει να είναι σαφέστερη, ασφαλέστερη και αποτελεσματικότερη από όσα προτείνει η αναθεωρημένη ΚΥΑ.

Χρειάζεται προσωπικό στη Δημόσια Υπηρεσία
Το σημαντικό πρόβλημα της διάλυσης της δημόσιας κτηνιατρικής, μπορεί να φαντάζει πεδίο κερδοφορίας για όσους εξακολουθούν να πιστεύουν ακόμα και μέσα στην κρίση πως «η ιδιωτικοποίηση σώζει», αλλά αποτελεί πηγή κινδύνων για όλους τους υπόλοιπους. Το να αναθέτεις σε έναν ιδιώτη την απομόνωση του σκυλιού του πελάτη του σε δωμάτιο ή σε κτήμα με τρόπους επιτήρησης που δεν έχουν υποδειχθεί, με τεχνικές ακινητοποίησης και χορήγησης ηρέμησης άγνωστες, με δαπανηρό αναγκαίο εξοπλισμό που πρέπει να αποκτήσει ο καθένας, είναι από επικίνδυνο για τον ίδιο ως επιβλαβές για τη δημόσια υγεία.

Άρα θα πρέπει να αναφέρουμε ξανά όλες τις άγνωστες στους ¨φιλελεύθερους¨ λέξεις. Επαρκές επιστημονικό αλλά και βοηθητικό προσωπικό που έχουν κατάλληλο εξοπλισμό και έχουν εκπαίδευση σε τεχνικές σύλληψης και ακινητοποίησης και μπορούν να λειτουργούν πέρα από το ωράριο και τις εργάσιμες ημέρες. Χώροι υποδοχής και απομόνωσης είναι επίσης απαραίτητοι. Άμεσες, επιτακτικές και μαζικές προσλήψεις θα ήταν καλύτερος προορισμός για τα χρήματα αυτού του λαού από την πληρωμή προστίμων στην Ε.Ε. για την ανεπάρκεια σε κτηνίατρους.

Χρειάζονται χώροι απομόνωσης
Πρώτα από όλα να καταγραφούν όλοι οι χώροι στους οποίους θα μπορούσε να γίνει απομόνωση λυσσύποπτων ζώων: Καταφύγια δήμων, ενδιαιτήματα, εγκαταστάσεις φιλοζωικών σωματείων, αφήνοντας στην άκρη πόσα και γιατί έχουν φτιαχτεί εκτός των προδιαγραφών που τέθηκαν εδώ και 8 χρόνια και θα έλυναν εδώ και τώρα το πρόβλημα.

Κατά δεύτερο να βρεθούν χώροι που θα μπορούσαν να διασκευαστούν εύκολα και να χρησιμοποιηθούν όσο υπάρχει ανάγκη απομόνωσης, με κριτήριο την ευκολία απολύμανσής τους: οι εγκαταλελειμμένες στρατιωτικές εγκαταστάσεις το πρώτο που έρχεται στο νου.

Γιατί χωρίς αυτά, το να αναθέτεις στον κάθε ιδιοκτήτη λυσσύποπτου ζώου να βρει χώρο απομόνωσης του ζώου του ασφαλή για τον ίδιο, το ζώο του και τη δημόσια υγεία ενώ το κράτος περιορίζεται στην ανάθεση τριών επί πληρωμή από τον ιδιοκτήτη αυτοψιών σε ιδιώτη μάλλον πρελούδιο σε ασκήσεις πανικού μοιάζει, παρά υπουργική απόφαση. Οι κυνικοί θα πουν πρόβλημα κανένα: αν ο ιδιοκτήτης δε βρει τέτοιο χώρο η ευθανασία προβλέπεται ή αλλιώς ας δηλώσει πως το ζώο του ξέφυγε, κυρώσεις δεν προβλέπονται. Οι υπόλοιποι θα αναρωτηθούν πως προτείνεται ως μέτρο αποφυγής επιδημίας ένα μέτρο με μηδαμινή δυνατότητα εφαρμογής, ιδιαίτερα στις πόλεις

Χρειάζεται εμβολιασμός των κατοικιδίων
Σημαντικός βραχίονας του προγράμματος είναι οι εμβολιασμοί των κατοικιδίων. Εδώ το Υπουργείο παραπέμπει στη διάρκεια ανοσίας των εμβολιαζόμενων ζώων που αναφέρεται στα φυλλάδια των εταιριών, ενώ υπάρχει ρητή διατύπωση στο ν.4039/12 ετήσιου αντιλυσσικού εμβολιασμού. Οι ιδιώτες κατηγορούνται από τους φιλόζωους ότι υπερεμβολιάζουν, ενώ το πρόγραμμα απαιτεί επανεμβολιασμό των ζώων που επανέρχονται από απομόνωση ακόμα και αν είναι εμβολιασμένα. Η κρίση επιβάλλει τους οικονομικά συμφερότερους πολυδύναμους εμβολιασμούς με αποτέλεσμα τη μείωση των μονοδύναμων αντιλυσσικών εμβολιασμών που αποδίδουν καλύτερη ανοσολογική ανταπόκριση. Οι μόνιμες τρύπες του προγράμματος εμβολιασμού (ποιμενικά, κυνηγετικά) απλά υπάρχουν όπως και η ελλιπής σήμανση η οποία στερεί από κάθε επιδημιολογική έρευνα τη βάση καταγραφής.

Δε φταίει όμως εδώ μόνο το Δημόσιο. Ακόμα και με επαπειλούμενη επιδημία υπάρχουν ιδιώτες συνάδελφοι που εξακολουθούν να πουλάνε εμβόλια, αντί να κάνουν εξέταση και εμβολιασμό. Εθελοντισμός δεν είναι μόνο το να γίνονται στειρώσεις δωρεάν, αλλά και το να γίνουν εκστρατείες ενημέρωσης σε σχολεία, κυνηγετικούς και κτηνοτροφικούς συλλόγους, αντιλυσσικοί εμβολιασμοί σε μειωμένη τιμή για άτομα που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες (άνεργοι, ΑΜΕΑ). Υπεύθυνη αντιμετώπιση από μεριάς του Συλλόγου είναι να οργανώσει ενημερωτικές διαδικασίες και προς τα μέλη του, αλλά και να γίνουν συγκεκριμένες προσφορές από πλευράς Παραρτημάτων σε ιδιοκτήτες πολλών ζώων (βοσκοί, κυνηγοί) για να μη γίνει η αποτροπή επιδημίας πεδίο οικονομικού ανταγωνισμού.

Με δυο κουβέντες αν θέλουμε να αποφύγουμε επιδημία χρειάζεται εμβολιασμός της άγριας πανίδας, στελέχωση των εργαστηρίων ελέγχου, και ένα δίκτυο με συντονιστές τις Διευθύνσεις Κτηνιατρικής που να περιλαμβάνει Δημόσιους και Ιδιώτες κτηνίατρους, οργανωμένα συνεργεία περισυλλογής λυσσύποπτων και χώρους απομόνωσης.

Αν δεν γίνουν έστω και τα ελάχιστα από αυτά το πρόβλημα της λύσσας θα λύσουν τα υπεύθυνα και ανεξάρτητα ΜΜΕ της χώρας με το πρώτο κρούσμα σε πόλη. Ο περιορισμός της λύσσας έχει ανάγκη από αποτελεσματικό Δημόσιο, υπεύθυνους κτηνίατρους και ενημερωμένους ιδιοκτήτες ζώων και είμαστε σε χρεία και των τριών

Τα κρούσματα αυξάνονται. Το ίδιο θα πρέπει να αυξηθούν κοινές και συνδυασμένες προσπάθειες για να παραμείνουν τα κατοικίδια δίπλα μας ως συντροφιά και ευλογία και όχι ως δυνητικός κίνδυνος.

Δεκέμβριος 2013
ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ