«Νεκρολογία για τον αποθανόντα Καθηγητή της Κτηνιατρικής Σχολής του Α.Π.Θ. Κωνσταντίνο Αλεξόπουλο»
...από τον Καθηγητή, Πρόεδρο της Ε.Κ.Ε. και Αντ. μέλος της Ακαδημίας Αθηνών Σπ. Κυριάκη. ΝΕΚΡΟΛΟΓΙΑΚωνσταντίνος Αλεξόπουλος
Αναπληρωτής Καθηγητής Κτηνιατρικής Σχολής Α.Π.Θ
Στις 14 Απρίλου 2007 έφυγε από τη ζωή, ο Αναπλ. Καθηγητής της Κτηνιατρικής Σχολής του Α.Π.Θ Κώστας Αλεξόπουλος, στην ηλικία των 49 χρόνων. Έφυγε δυστυχώς από κοντά μας ένας από τους καλύτερους Κλινικούς Κτηνιάτρους, στην κρίσιμη περιοχή των παραγωγικών ζώων και με απόλυτη εξειδίκευση στη Διαχείριση της Αναπαραγωγής, της Υγείας, και της Ευζωίας του Χοίρου. Έχοντας πετύχει γρήγορα στη ζωή του την Πανελλήνια και Διεθνή αναγνώριση ως εξαιρετικός δάσκαλος, με άριστη Κλινική Επαγγελματική Σταδιοδρομία και με μεγάλο ερευνητικό έργο.
Ο Κώστας γεννήθηκε το 1958 στην Πάτρα, όπου τελείωσε τη βασική και τη μέση εκπαίδευσή του. Το ακαδ. έτος 1976-77, σε ηλικία 18 ετών, με τις πρώτες πανελλήνιες εξετάσεις που έλαβε μέρος, πέτυχε στην Κτηνιατρική Σχολή του Α.Π.Θ. Αποφοίτησε τον Ιούλιο του 1982 με βαθμό «λίαν καλώς». Από το Μαϊο του 1983 ξεκίνησε, ως υπότροφος του Ι.Κ.Υ., τη διδακτορική διατριβή του στη Μαιευτική Κλινική της Κτηνιατρικής Σχολής του ΑΠ.Θ. Τον Ιούλιο του 1987 αναγορεύτηκε διδάκτορας με βαθμό «άριστα». Τον Απρίλιο του 1987 έως και τον Απρίλιο του 1989 υπηρέτησε την πατρίδα , ως έφεδρος ανθυποκτηνίατρος του Υγειονομικού του Ε.Σ . Με την αποστράτευσή του και μέχρι τον Ιούλιο του 1992 άσκησε, με έδρα την Πάτρα και με μεγάλη επιτυχία, το κτηνιατρικό επάγγελμα με αποκλειστικότητα τα παραγωγικά ζώα και κυρίως ασχολήθηκε με τις βιομηχανικού τύπου χοιροτροφικές εκμεταλλεύσεις .
Τον Ιούλιο του 1992 διορίστηκε σε θέση λέκτορα στη Μαιευτική Κλινική της Κτηνιατρικής Σχολής του Α.Π.Θ και το Μαϊο του 1999 στη θέση του επίκουρου καθηγητή με θητεία. Το Φεβρουάριο του 2003 έγινε μόνιμος επικ. καθηγητής και τέλος τον Αύγουστο του 2004 διορίστηκε στη θέση του μόνιμου αναπληρωτή καθηγητή. Έτσι είχε θεμελιώσει το δικαίωμα να ζητήσει, το Σεπτέμβριο του 2007 την κρίση του, στη βαθμίδα, του Καθηγητή, τον πρόλαβε όμως τον Απρίλιο του ιδίου έτους ο άδικος θάνατός του.
Από το Σεπτέμβριο του 1992, ενώ είχε ήδη διοριστεί ως λέκτορας , άσκησε μέχρι το θάνατό του νομίμως , σύμφωνα με τους σχετικούς νόμους που διέπουν τα ΑΕΙ τη χώρα μας, το Κτηνιατρικό Επάγγελμα με έδρα τη Θεσσαλονίκη. Η άσκηση αυτή του έδωσε πλήρη επαγγελματική καταξίωση μεταξύ των χοιροτρόφων της χώρας μας, ανέβασε την καταξίωση της Σχολής μας στον ευαίσθητο τομέα της ελληνικής κτηνοτροφίας, καθιέρωσε τον κτηνίατρο ως αποκλειστικό διαχειριστή της αναπαραγωγής, της υγείας-ευζωίας του χοίρου, με στόχο τη βελτίωση της παραγωγικότητας των εκτροφών . Δυστυχώς ελάχιστα μέλη ΔΕΠ των Κτηνιατρικών Σχολών μας, ακολούθησαν το παράδειγμα του για τη νόμιμη επαγγελματική καταξίωσή τους στους παραγωγούς-κτηνοτρόφους, στην κτηνιατρική φαρμακευτική βιομηχανία, στη βιομηχανία ζωοτροφών, στη βιομηχανία τροφίμων ζωικής προέλευσης και στους ιδιοκτήτες ατομικών ζώων. Άλλωστε η επαγγελματική καταξίωση των μελών ΔΕΠ είναι και επιταγή του νόμου πλαίσιου που διέπει τα Ελληνικά ΑΕΙ, από το 1982 και αποτελεί για τους Κλινικούς Κτηνιάτρους ένα αλάνθαστο και γεμάτο προκλήσεις πεδίο, που ελέγχονται οι γνώσεις τους.
Δίδαξε αρχικά (1992-04) στο 7ο εξάμηνο τμήμα του μαθήματος που αναφέρεται στην Παθολογία της Κυοφορίας και μετά στους φοιτητές του 8ου και 10ου εξαμήνου (1992- Απρίλιος 2007) την Παθολογία Αναπαραγωγής του Χοίρου. Συγχρόνως από το Σεπτέμβριο του 2000 και μέχρι που πέθανε, δίδαξε στο 10ο εξάμηνο, της Κατεύθυνσης Παραγωγικά ζώα-χοίρος μέρος του μαθήματος Παθολογία Χοίρου και από το Σεπτέμβριο του 2003 «πήρε στην πλάτη του» τη διδασκαλία και την κλινική άσκηση του 7ου , 8ου και 9ου εξαμήνου στην Παθολογία του Χοίρου. Με άλλα λόγια «πήρε επάνω του» όλη τη διαχείριση της φυσιοπαθολογίας της αναπαραγωγής του χοίρου και την αντίστοιχη της Παθολογίας- διαχείρισης των διαφόρων νοσημάτων του (7ο - 8ο -9ο και 10ο εξάμηνο).
Ακόμη, είχε και άλλες διδακτικές-ερευνητικές δραστηριότητες , συμμετείχε ως επιβλέπων σε 3 διδακτορικές διατριβές , σε μεγάλο αριθμό τριμελών και επταμελών επιτροπών διδακτορικών διατριβών εκ των οποίων 13 αφορούσαν το γνωστικό αντικείμενο της Παθολογίας του Χοίρου. Συμμετείχε σε 33 ερευνητικά προγράμματα, με ανάδοχο την Επιτροπή Ερευνών του Α.Π.Θ . Από αυτά σε 6 ήταν επιστημονικά υπεύθυνος και 31 αφορούσαν τον έλεγχο διαφόρων νοσημάτων του χοίρου και τη φυσιοπαθολογία της αναπαραγωγής του ίδιου ζώου. Πάνω από 30 δημοσιεύσεις ακολούθησαν αυτά τα ερευνητικά προγράμματα, σε έγκριτα διεθνή περιοδικά, με υψηλό I.F. και δόθηκαν τουλάχιστον 8 διδακτορικές διατριβές, όλες με το βαθμό «άριστα» και με αντικείμενο την Παθολογία-Φυσιοπαθολογία της Αναπαραγωγής του Χοίρου. Ένα από αυτά τα προγράμματα, (που ήταν και επιστημονικά υπεύθυνος)ήταν του 6ου Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης για την Έρευνα (Κ.Π.Σ.Ε.) της Ε.Ε με συνολικό αριθμό συμμετοχής 11 εργαστηρίων διαφόρων Κτηνιατρικών Σχολών της Ε.Ε. Η χώρα μας, με το Α.Π.Θ είχε και το συντονισμό όλων των «in vivo» πειραματισμών και βρίσκονται σε εξέλιξη δυο διαδικασίες για διεθνή αναγνώριση καινοτομιών. Αυτό το μεγάλο ανταγωνιστικό πρόγραμμα είναι και το μοναδικό του 6ου Κ.Π.Σ.Ε.που «ήρθε» στον τομέα των Κλινικών της Κτηνιατρικής Σχολής του ΑΠΘ.
Συμμετείχε σε πληθώρα ελληνικών και διεθνών σεμιναρίων και συνεδρίων και από το 1996 μέχρι το 2006 είχε ενεργό προσωπική συμμετοχή στα ανά διετία International Pig Veterinary Society (IPVS) συνέδρια.Έτσι ταξίδεψε σε όλη σχεδόν την Ευρώπη, την Αυστραλία (2000) και τις ΗΠΑ (2002). Ας σημειωθεί ότι τα IPVS είναι παγκοσμίως τα μεγαλύτερα σε συμμετοχή και σε παρουσίαση πειραματικών- ερευνητικών εργασιών, κλαδικά Κτηνιατρικά Συνέδρια. Είχε μετεκπαιδευτεί στο εξωτερικό, σε διάφορα εργαστήρια-κτηνιατρικές σχολές και βιομηχανικού τύπου εκτροφές, με κύριο αντικείμενο τα νοσήματα και την αναπαραγωγή του χοίρου.
Ήταν κριτής (reviewer) σε 10 έγκριτα διεθνή περιοδικά του I.S.I, μέλος της 5ης επιτροπής (Education Committee) της European Society for Domestic Animal Reproduction και επελέγει ως μέλος (εξαιτίας του βιογραφικού του) της Ιδρυτικής Ομάδας Ευρωπαίων Ειδικών , στο 17th IPVS στο Ames της Iowa των ΗΠΑ (2002) , για την καθιέρωση και τη λειτουργία του Κολλεγίου: European College of Porcine Health Management (ECPHM). Έτσι το όνομα του αναφέρεται στην πρώτη αίτηση του ECPHM προς το «European Board of Veterinary Specialization» (EBVS). Υπήρξε «Founding Diplomate» από τον Απρίλιο του 2001 ( και με επαναπιστοποίηση μέχρι 2010) του European College of Animal Reproduction (ECAR) και «De Facto Diplomate» του ECPHM από τον Ιούνιο του 2005, στη δεύτερη κατά σειρά αναγνώριση μετά τους 6 «Πατέρες» του Κολλεγίου.
Ελάχιστοι Ευρωπαίοι και Έλληνες Κτηνίατροι τόσο γρήγορα ηλικιακά έτυχαν της διεθνούς αναγνώρισης 2 ευρωπαϊκών κολλεγίων, που όμως αποδεικνύουν το εύρος των γνώσεων του με αποκλειστικό πια αντικείμενο τη διαχείριση της υγείας-ευζωίας, των διαφόρων νοσημάτων και της φυσιοπαθολογίας της αναπαραγωγής του χοίρου , του ζώου που παράγει τη μεγαλύτερη ποσότητα κρέατος ( τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ε.Ε. και σε ολόκληρο τον κόσμο)και αποτελεί σήμερα το ζωικό πρώτυπο-πειραματόζωο της απόλυτης εκλογής για τη σύγχρονη βιοϊατρική έρευνα και την πειραματική χειρουργική.
Ενώ ο Κώστας Αλεξόπουλος είχε τόσο λαμπρή επιστημονική αναγνώριση στο εξωτερικό και στην Ελλάδα, οι παραγωγοί-χοιροτρόφοι έβλεπαν στο πρόσωπό του τη νέα γενεά των κτηνιάτρων, που μπορούσαν να βασιστούν στις γνώσεις του για την επιβίωση τους στον ανταγωνιστικό χώρο της Ε.Ε. και της παγκοσμιοποίησης του εμπορίου, ήρθαν 2 «παράξενα» γεγονότα που τον προσγείωσαν ανώμαλα. Το ακαδ. έτος 2003-04 άσκησε το δικαίωμα του για την προαγωγή του, από Επίκουρο σε Αναπληρωτή Καθηγητή της Κτηνιατρικής Σχολής του Α.Π.Θ και ζήτησε την επέκταση του γνωστικού του αντικειμένου και στην παθολογία χοίρου αφού είχε πάρει την ευθύνη της διδασκαλίας από το 7ο -8ο -9ο -10ο εξάμηνο και η διεθνής ευρωπαϊκή κοινότητα του είχε απονείμει την επαγγελματική και την επιστημονική πιστοποίηση της ειδικότητας του στην Κτηνιατρική του χοίρου. Δυστυχώς αυτό δεν έγινε αποδεκτό. Μετά προκηρύχθηκε θέση στη βαθμίδα του λέκτορα με αντικείμενο την Παθολογία Χοίρου και εδώ ο Κώστας ο Αλεξόπουλος δεν προτιμήθηκε στην 3μελή εισηγητική επιτροπή (στην 3μελή εισηγητική επιτροπή συμμετείχαν συνάδελφοι, που η σχέση τους με την Κτηνιατρική του χοίρου σταματά περίπου στο προπτυχιακό επίπεδο των σπουδών τους). Αυτά τα δυο γεγονότα τον πίκραναν και τον απογοήτευσαν.
Όλα τα χρόνια που υπηρέτησε στην Κτηνιατρική Σχολή του ΑΠΘ ήταν ένα δραστήριο μέλος ΔΕΠ, μέλος του τομέα Κλινικών, της Γ.Σ της Σχολής, διαφόρων επιτροπών όπως π.χ για το πρόγραμμα σπουδών και μέλος της συγκλήτου του ΑΠΘ. Η πιο μεγάλη όμως και αξιοζήλευτη προσφορά του ήταν ως μέλος της 5μελούς επιτροπής για την επιτυχή αξιολόγηση της Σχολής από την Ε.Ε το 2001. Ο Κώστας εκπροσωπούσε τον κρίσιμο τομέα των κλινικών και μαζί με 4 νεαρούς (τότε και σήμερα) συναδέλφους «τράβηξαν το κουπί» για τη μεγαλύτερη επιτυχία που είχε μέχρι τώρα η Σχολή μας, σε Ευρωπαϊκό και Διεθνές Επίπεδο (μετά την «τραγική» αποτυχία του1989, όπου η Κτηνιατρική Σχολή του Α.Π.Θ ‘’φιγουράριζε ‘’ στον κατάλογο των προβληματικών Σχολών της Ευρώπης, με πληθώρα ελλείψεων κατηγορίας I).
Συνολικά δημοσίευσε 150 περίπου εργασίες, από αυτές 34 μέχρι τη βαθμίδα του Επίκουρου, περιέχονται σε έγκριτα περιοδικά του I.S.I. και με συνολικό I.F. περίπου 45.Μέχρι που έφυγε στη βαθμίδα τον Αναπληρωτή Καθηγητή δημοσίευσε άλλες 20 με συνολικό I.F. περίπου 25. Δηλαδή έφθασε το αξιοζήλευτο I.F. 70, υψηλότατο για κλινικό κτηνίατρο. Ας σημειωθεί ότι: α) υπάρχουν τουλάχιστον άλλες 12 εργασίες που θα έρθουν στη δημοσιότητα μετά το θάνατο του, των οποίων το I.F. θα φθάσει τουλάχιστον το 15, επομένως θα «πήγαινε» για υποψήφιος Καθηγητής με 75 περίπου δημοσιεύσεις του I.S.I. και με συνολικό I.F. που θα ξεπερνούσε το 85 (το 95% και πλεόν των δημοσιεύσεων του αφορούν ένα και μόνο ζώο το χοίρο),, β) οι ετεροαναφορές του έργου του στη διεθνή βιβλιογραφία, των περιοδικών του καταλόγου του I.S.I. , ξεπερνούν τις 300 και γ) με το βιογραφικό του Κώστα μπορούσε να εκλεγεί Καθηγητής σε κάθε πιστοποιημένη Κτηνιατρική Σχολή της Ευρώπης και της Β. Αμερικής με αντικείμενο τη «Παθολογία-Φυσιοπαθολογία της Αναπαραγωγής του Χοίρου».Τέλος ήταν ένα δραστήριο επιστημονικά μέλος της Ελληνικής Κτηνιατρικής Εταιρείας.
Είναι δύσκολο και εξαιρετικά δυσάρεστο να αποχαιρετάς το μαθητή σου, που είχες την τύχη να σε φτάσει και να σε ξεπεράσει. Πιο δύσκολο είναι για τη Σχολή μας, τους φοιτητές μας και τους μεταπτυχιακούς κτηνιάτρους, να βρεθεί τρόπος αναπλήρωσης του κενού που άφησε η τόσο πρόωρη απώλεια του, σε μια περιοχή της Κτηνιατρικής που είχε χρόνια τώρα τη μεγαλύτερη πειραματική κλινική-ερευνητική δραστηριότητα. Ακόμη πιο δύσκολο είναι το κενό που άφησε, στον κρίσιμο τομέα της Κτηνιατρικής βιοασφάλειας των ελληνικών κτηνοτροφικών-χοιροτροφικών εκτροφών. Το πιο δύσκολο όμως είναι για το μονάκριβο παιδί του τον Παναγιώτη, τη γυναίκα του, τη μητέρα του, τα αδέλφια του και τους φίλους του που ο Θεός να τους δίνει δύναμη και κουράγιο.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα της Μακεδονικής γης που σε σκεπάζει αγαπητέ μας Κώστα. Η Μνήμη σου θα μείνει Αιώνια.
Αθήνα, Μάϊος 2007
Καθηγητής Σπ. Κ. Κυριάκης , Dipl. ECPHM και Dipl. ECAR
Πρόεδρος της Ελληνικής Κτηνιατρικής Εταιρείας
Αντ. Μέλος της Ακαδημίας Αθηνών
Δείτε εδώ το βιογραφικό του Κ. Αλεξόπουλου
