«Οι κτηνίατροι και η δια βίου εκπαίδευση»

Επιστολή του Κτηνιάτρου Μ. Σουρανάκη Η δια βίου εκπαίδευση σίγουρα είναι μια αναγκαιότητα για την ενημέρωση του κάθε επαγγελματία και του κτηνιάτρου εν προκειμένω. Η αναγκαιότητα αυτή γεννιέται από δύο σημαντικούς παράγοντες:

Ο ένας είναι οι ταχύτατα σήμερα εξελισσόμενες γνώσεις και προσεγγίσεις των διαφόρων προβλημάτων που απασχολούν τα διάφορα επιστημονικά πεδία και ο δεύτερος ει το δυνατόν καλύτερα παρεχόμενες υπηρεσίες μας στους ενδιαφερόμενους που στην περίπτωσή μας είναι τα ζώα και οι ιδιοκτήτες τους, η προστασία και η ευζωία τους, και βεβαίως η προστασία της δημόσιας υγείας.

Ο δεύτερος παράγοντας έχει δύο πλευρές την επαγγελματική και τη δεοντολογική.

Ένας σωστός επαγγελματίας οφείλει να ενημερώνεται και να γνωρίζει τα νεότερα δεδομένα στον τομέα του, ούτως ώστε να κάνει σωστά τη δουλειά του.

Ένας επαγγελματίας όμως οφείλει να κάνει σωστά τη δουλειά του, γιατί αυτή είναι η δέσμευσή του απέναντι στην κοινωνία (δεοντολογία).

Η διαδικασία βέβαια της αέναης μάθησης, της συνεχιζόμενης εκπαίδευσης, της δια βίου εκπαίδευσης, δεν είναι κάτι καινούριο. Ούτως ή άλλως αυτή καθαυτή η άσκηση του κτηνιατρικού επαγγέλματος είναι εκπαίδευση (γηράσκω αεί διδασκόμενος). Απαιτείται όμως αυτή η διαδικασία να γίνεται πιο συστηματικά, πιο μεθοδικά και άρα πιο αποτελεσματικά. Για να είναι έγκυρη θα πρέπει να παρέχεται από ένα ικανό προς τούτο φορέα (πιστοποιημένο όπως λέγεται) το «έγκυρη» αφορά αυτή καθαυτή τη γνώση που παρέχεται, αλλά και τα προσόντα και τα προνόμια που παρέχει στους υφιστάμενους αυτή την εκπαιδευτική-ενημερωτική διαδικασία.

Αυτή είναι η μία πλευρά του θέματος της δια βίου εκπαίδευσης. Η επιστημονικά και κοινωνικά αναγκαία. Υπάρχει και μια άλλη πλευρά του θέματος της δια βίου εκπαίδευσης. Η επιστημονικά και κοινωνικά αναγκαία. Υπάρχει και μια άλλη πλευρά που έχει να κάνει με την υποβάθμιση της επιστημονικής γνώσης, την υποβάθμιση των πτυχίων, τη μετατροπή των πανεπιστημίων σε κέντρα ταχύρυθμης εκπαίδευσης, την προσαρμογή της εκπαίδευσης στις ανάγκες της αγοράς εργασίας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται από πλευράς κοινωνικής και οικονομικής (τεράστιο ζήτημα).

Είμαστε κατηγορηματικά υπέρ της πρώτης πλευράς της δια βίου εκπαίδευσης, που συμπληρώνει και επικαιροποιεί μια ολοκληρωμένη επιστημονική εκπαίδευση και όχι αυτής που λειτουργεί στα πλαίσια των ελαστικών εργασιακών σχέσεων.
Αυτού του είδους τη δια βίου εκπαίδευση οφείλουμε να προωθήσουμε.

Κατά παράδοξο τρόπο(!) όλοι οι φορείς του κτηνιατρικού επαγγέλματος ενδιαφέρονται να γίνουν πατρώνες αυτής της διαδικασίας! Η ΕΚΕ (καθ’ όλην αρμόδια), ο Π.Κ.Σ. και κάποια ίσως παραρτήματά του (αρμόδια και αυτά ­ γιατί όχι), ο ΣΚΜΑΖΑ και ΣΚΜΖΘ (αρμόδιοι κι αυτοί ­γιατί όχι) ιδιωτικοί φορείς κ.λπ.
Επειδή το θέμα της δια βίου εκπαίδευσης είναι σοβαρό, νομίζω απαιτείται σοβαρότητα εκ μέρους όλων. Ήδη μετά από πρόταση του Δ.Σ. του κλάδου μικρών ζώων της ΕΚΕ, το Δ.Σ. και η ΕΚΕ αποφάσισε τη διενέργεια σχετικής έρευνας για τις ανάγκες επιμόρφωσης των Ελλήνων κτηνιάτρων. Τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας βρίσκονται ήδη στα χέρια του Δ.Σ. της ΕΚΕ.

Με βάση αυτά τα στοιχεία οφείλουν όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς να συνεργαστούν για την επίτευξη του καλύτερου δυνατού αποτελέσματος. Ετήσιος προγραμματισμός σεμιναρίων, έγκαιρη ενημέρωση των κτηνιάτρων, κόστος κ.λπ., όχι στην κατασπατάληση χρόνο και χρήματος από τους συναδέλφους, τους οργανωτές, τις φαρμακευτικές εταιρείες που καλούνται να συνδράμουν οικονομικά. Σχεδιασμός, συνεργασία, οικονομία δυνάμεων για το καλύτερο δυνατόν αποτέλεσμα. Το αξίζουν οι κτηνίατροι, το απαιτεί η ευζωία των ζώων, το απαιτεί η προστασία της δημόσιας υγείας και η κοινωνία μας γενικότερα.

MANΩΛHΣ ΣOYPANAKHΣ