«Η ύβρις και η σιωπή»

Άρθρο της ΑΡΠΑ

Στο τεύχος 75 της Κτηνιατρικής Ενημέρωσης δημοσιεύτηκαν δύο κείμενα, που μας φέρνουν στη δύσκολη θέση να επιλέξουμε εάν θα απαντήσουμε σε μια σειρά από ψέματα και ύβρεις ή θα σωπάσουμε αφήνοντας τους συγγραφείς στην κρίση του κόσμου. Επιλέγουμε το δεύτερο γιατί πιστεύουμε πως δεν πρέπει να συνεισφέρουμε από τη πλευρά μας σε ένα κλίμα αντιπαράθεσης με προσωπικές αντεγκλήσεις, αν και προκαλούμαστε. Πρέπει ωστόσο να επισημάνουμε τα εξής:
Ο Σύλλογος, μετά από ένα σύντομο διάλειμμα πολιτικής-συνδικαλιστικής λειτουργίας, βρίσκεται στο μέσο μιας διαδικασίας υποκατάστασής του από μία κομματική παράταξη, που μάλιστα επαίρεται γιατί μπορεί να λειτουργεί στο παρασκήνιο. Το παράδοξο είναι πως, αν και κυβερνητικοί, οι διοικούντες κάθε άλλο παρά "σεμνοί και ταπεινοί" αποδεικνύονται. Η συνειδητή επιλογή της ηθικής εξόντωσης όποιου αντιστέκεται στην κακοήθη μετάλλαξη του Συλλόγου δεν μπορεί παρά να γυρίσει στους τραμπούκους εμπνευστές της.
Όσο σαματά και να κάνουν, όμως, τα ερωτήματα παραμένουν:

• Μπορεί ο Σύλλογος να λειτουργήσει χωρίς Γενική Συνέλευση, με τη Δ.Ε. να συνεδριάζει κάθε τρεις μήνες (χωρίς να επικυρώνει καν πρακτικά), να περιφρονεί επιδεικτικά το ψηφισμένο Πρόγραμμα Δράσης και αντ' αυτού να διοικεί μ' ένα βομβαρδισμό αποφάσεων που παίρνει η πλειοψηφία εκτός διαδικασιών;
• Μπορεί η Δ.Ε. να αλλάξει με μια απλή απόφασή της το καταστατικό, ορίζοντας αυθαίρετα το ποιος είναι ταμειακώς εντάξει; Τι απώτερους σκοπούς έχει μια τέτοια αλλαγή του εκλογικού σώματος;
• Μπορούν οι κραυγές οργής και πανηγυρισμών να κρύψουν το γεγονός ότι, για να πουλήσει κάποιος κτηνιατρικό φάρμακο για παραγωγικά ζώα και να έχει δικαίωμα παροχής υπηρεσιών, πρέπει να μετακομίσει σε κτηνιατρείο με 30 τ.μ. αίθουσα εξέτασης και 70 τ.μ. προαύλιο; Τι θα πούν τώρα οι θριαμβευτές Καίσαρες στους πληβείους συναδέλφους που οχλούνται σχετικώς από τις νομαρχιακές κτηνιατρικές διευθύνσεις; Ότι θα πρέπει να είναι ικανοποιημένοι γιατί αυτοί το έπνιξαν το ποντίκι; Μήπως θα έπρεπε να τους εξηγήσει κανείς ότι, αντ' αυτού, μάλλον "έτεκον μυν";

Επίσης, θα θέλαμε μια απάντηση στο κατά πόσο η "κάθε δυνατή βοήθεια" που υπόσχονται οι διοικούντες στο σεβαστό τους υπουργό περιλαμβάνει την εθελούσια πολιτική επιστράτευση των μελών του Συλλόγου (βλ. επιστολή προς Υπουργό ΑΑΤ, Κτην. Ενημέρωση, τ. 75, σ.11). Θεμιτή και αναγκαία βοήθεια θα ήταν η διατύπωση μιας πολιτικής γνώμης (εκ μέρους του ΠΚΣ) για το πρόβλημα της γρίπης των πτηνών, που να λέει ότι δεν είναι δυνατόν να βαφτίζεις συνεχώς τα προβλήματα έκτακτα (βρουκέλλωση, τρελές αγελάδες, γρίπη των πτηνών), να τα καλύπτεις εσαεί με συμβασιούχους και φαντάρους και οι δημόσιοι κτηνίατροι εν έτει 2006 να είναι οι μισοί απ' ό,τι το 1986. (Αλήθεια ποιο πρόβλημα δημόσιας υγείας θα λύσουν οι Αγροτικοί Σύμβουλοι που διαφημίστηκαν ως λύση;)
Και όσο δεν υπάρχουν λύσεις στα παραπάνω, θα επιστρατεύονται ψέματα, ανακρίβειες, μισές αλήθειες, επιλεκτική αμνησία, διαστρεβλώσεις, ύβρεις. Γιατί όλα αυτά; Για να επικληθούμε και εμείς ένα τσιτάτο διαλέγουμε-καθόλου τυχαία- μια ρήση του Γιόζεφ Γκέμπελς:
"Αν πεις ένα ψέμα πειστικά και συνεχίσεις να το επαναλαμβάνεις, ο κόσμος τελικά θα το πιστέψει. Το Κράτος πρέπει να καταπνίγει τη διαφωνία, γιατί η αλήθεια είναι ο θανάσιμός αντίπαλος του ψέματος και -κατά συνέπεια- ο μεγαλύτερος εχθρός του Κράτους" .

ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ

ΥΓ1: Αλήθεια ποια η γνώμη της Ανεξάρτητης Κίνησης Κτηνιάτρων για το κείμενο Χαραλαμπάκη;
ΥΓ2: Κάποιοι ετερόφωτοι χρωστούν ένα μεγάλο ευχαριστώ και μία ακόμη μεγαλύτερη συγγνώμη στον Κ. Χανδρά.
ΥΓ3: Έχουν σκεφτεί όλοι όσοι εμπνεύστηκαν αυτό το βρώμικο πόλεμο κατά πόσο τέτοιες πράξεις στρώνουν το χαλί σε όσους θέλουν να "σώσουν" το Σύλλογο καταργώντας τον και μεταλλάσσοντας τον από συνδικαλιστικό όργανο σε σύμβουλο του κράτους, όπως η "κίνηση Ραπτόπουλου" στο 10ο Πανελλήνο Κτηνιατρικό Συνέδριο; Για αυτή την απαράδεκτη -στη σύλληψη και τη μεθόδευση- κίνηση θα επανέλθουμε στην έκταση που της αναλογεί.